Boetenproat
Alde Feanen
Met Hemelvaart gingen we oostwaarts de grens over naar Duitsland en liepen door de bossen over rotsachtige paden met stijgen en dalen. Met Pinksteren gingen we westwaarts de grens over naar Fryslân en liepen door een weids, waterrijk gebied over vlakke graspaden. De voertaal was Fries, afgewisseld met Duits, want de Duitsers waren massaal op al dat water afgekomen.
Geburtstag
“Je bent jarig”, zei tentgenoot Margreet toen ik mijn ogen open deed en gaf me alvast een cadeautje. Dat was het begin van een feestelijke dag: toen ik terugkwam van het douchen werd ik toegezongen, bleek mijn tentje versierd met ballonnetjes, vlaggetjes, bloemetjes en stond er een fles lekkere wijn.
Hermansweg, Daslookweg und Kein Weg
Al deze wegen betraden we in het Teutoburgerwald. Soms waren ze breed en vlak met indrukwekkende beuken met teer groene blaadjes die het zonlicht filterden. Soms rotsachtig met venijnige kuitenbijterjtes en mooie uitzichten en soms verhard langs geurende meidoorns en koolzaad, die streden om de lekkerste geur, en de sering was een goede derde. Kein Weg was vooral leuk omdat het eigenlijk niet mocht. De zon scheen uitbundig en de temperatuur was aangenaam.
Rommelig, robbelig en roeg
Woorden die goed passen bij het Roegwold, een verrassend mooi natuurgebied, dat zich uitstrekt van Kolham tot Appingedam. Wij slingerden door het zuidelijk deel tussen Kolham en Woudbloem.
De start was rommelig en hilarisch. Ruim op tijd stonden 8 BB-tjes op de parkeerplaats in het zonnetje en met zicht op een ooievaarsechtpaar te wachten op het busvolk. Rond de verwachte aankomsttijd zag ik op de Hoofdweg een bus langsrijden die niet stopte. Merkwaardig.
Blije eitjes
Dat waren we zeker op deze paaszaterdag. Het begon al met het heuglijke feit dat er 15 BBtjes probleemloos en op tijd aan de startplek in Hoogersmilde arriveerden, ondanks de zoveelste onwelkome situatie rondom het Julianaplein. Dat was een zelffelicitatie waard!
Jan maakte geen woorden vuil aan beginpraatjes en voor we het in de gaten hadden was hij op weg, geheel in zijn stijl met na een paar meter al een merkwaardige sprong die zonder de helpende hand van Peter zomaar tot rare buitelingen had kunnen leiden.
Een tien voor timing
Dit compliment kreeg veurloper Peter van Ellie tijdens de nazit. Wij zaten toen nog geen minuut hoog en droog in de kroeg, toen de regen op ramen kletterde. Ik was het daar helemaal mee eens, want ik had de hele dag al het gevoel dat Peter een dealtje met de weergoden had, en bovendien had ik meteen een mooie titel.
Als sneeuw voor de zon*
Met de trein en de bus naar Hooghalen, dat was het idee, en aan het eind van de dag in omgekeerde volgorde weer terug. Een nobel streven, de keuze voor het OV, maar ik koos er uit gemakzucht toch voor om met de auto te gaan.
Rode rozen zijn witte, die blozen
Deze legendarische woorden sprak Jo zaliger op 14 februari 2009 op de parkeerplaats van de Koekoekshof in Elp. Ter ere van Valentijnsdag en zijn 79ste verjaardag verraste hij de dames BBtjes met een rode roos. Wandelen in Elp is voor mij dan ook gelijk aan Jo en parkeren bij de Koekoekshof. Zoals altijd waren we op tijd, maar na 10 minuten bleef de parkeerplaats akelig leeg.