wandelaar.png De Boetenbaintjes 

Hunebed4

MeerzichtGeen held op sokken, geen held op handen, maar een apparaat dat je in je hand houdt om bijvoorbeeld bestellingen op te nemen. Ik had er nog nooit van gehoord.

Tussen de middag streken we neer op terras van Meerzicht, met uitzicht op Zuidlaardermeer. De jonge en ietwat onervaren serveerster vroeg of we een groep waren. Wij beaamden het. Met hoeveel zijn jullie. Met 10. ‘Oh, dan ga ik even een herteller halen’. Althans dat verstonden wij. Zij kwam dus terug met een handheld. We mochten wel apart afrekenen, gelukkig. Even later kwam ze terug met de mededeling dat ze maar 9 drankjes had. Wij zeiden nog een keer wat we besteld hadden. Oh, het waren er toch 10. Met een volbeladen en ietwat wiebelend dienblad, dat net niet in de schoot van Jan belandde, serveerde ze de drankjes uit.

Goed, dat was halverwege. We begonnen in Appelbergen, waar Frieda even het beginpunt moest zoeken. Annemiek is helaas nog steeds geblesseerd, dus ze stond er voor de tweede keer alleen voor. Het ging haar natuurlijk prima af. We liepen door de prachtige en weidse Onnerpolder naar het haventje van Noordlaren. Het was heerlijk Hollands weer met zon, wolken en wind.

PlankenslootHet minibiepje had veel belangstelling, Margreet D en HP waren er niet bij weg te slaan. Margreet scoorde “Gossip en Gucci”. Ze gaat de mode in en verschijnt de volgende keer op stiletto­hakken met een Guccitasje. Ze past dan goed op het terras van het grote schuurhuis aan het Zuidlaardermeer, waarvan we ons telkens afvragen of er iemand woont en zo ja wie.

Na de koffie gingen we richting Zuidlaren en over de velden naar Midlaren. Eindeloze velden gerst stonden te wuiven in de wind en twee ooievaars liepen op hoge poten door het net gemaaide hooiland. In Midlaren stond alweer een minibieb, wij maakten er maar een pauze van.

Nog 5 kilometer te gaan. Die gingen over de 50 Bunder, waar na een grote herinrichtingsactie een monocultuur van bramen was ontstaan. Hun uitbundige bloei belooft een goed bramenjaar. Nog een laatste stukje door het broeierige Noordlaarderbos waar de beloofde muggen zich redelijk gedeisd hielden. En om 4 uur zaten we met 23,5 kilometer in de benen op het terras, waar we zeer vlot door twee heren bediend werden en Frieda natuurlijk uitgebreid geprezen en bedankt werd.

Thuis zat ik nog lang in de avondzon en genoot van de familie gekraagde roodstaartjes, die een bad namen en de atalantavlinder die zich met uitgespreide vleugels lekker zat op te warmen voor hij naar bed ging.

Mariette