De laatste jubileumactiviteit was een wandeling in Sellingen met de boswachter. 16 BB-tjes hadden daar wel zin in. Peter en ik gingen rechtstreeks en in Groningen werden er 14 wandelaars in 3 auto’s gepropt. Dat ging net.

Bij de werkschuur van SBB stond Tsjeard ons op te wachten. Het was grijs en waterkoud en hij zette de pas er goed in om warm te worden. Na een half uur was er al koffie met zo’n lekker slokje met een toefje slagroom erbij. Toen waren we echt warm en kon de tocht beginnen.

We liepen door het dal van de Ruiten Aa. De beek wordt weer in de oude meanderende staat hersteld en oud is dan, zoals het was in 1960. Het kanaal blijft gewoon recht, maar je moet als pleziervaarder wel zelf de sluis bedienen. Naast het kanaal liggen waterbekkens, die op natuurlijke wijze, met een groot rietfilter, het kanaalwater zuiveren. Het landschap is zeer geaccidenteerd met redelijke hoogteverschillen. Allemaal de schuld van de laatste ijstijd. Wel mooi. Maar ook met een gruwelijke geschiedenis. Tussen 1914 en 1933 moesten grote oppervlakten heide afgestoken worden door werklozen, die nog nooit een schep in de hand hadden gehad. Ze kwamen met de tram naar Jipsinghuizen, sliepen daar in barakken, werden slecht betaald en maakten lange dagen. Een hel dus.

Tjeerd had ook nuttige tips. Zo is de kern van pitrus te gebruiken als lont. Als je hem in vet dompelt heb je een kaars. Moederkoren kun je beter niet eten. Halverwege de vorige eeuw is er in Frankrijk een heel dorp uitgeroeid, omdat de inwoners moederkoren hadden gegeten. Het is wel weer handig bij bevallingen, dan wekt het de weeën op. Niet te veel natuurlijk, want dan sterf je in het kraambed.

Vroeger lag er tussen Laude en Sellingen ‘het lijkenpad’. Want een lijk vervoeren over de openbare weg was not done. SBB wil dat pad weer in ere herstellen. Misschien iets voor het volgende jubileum, dan kunnen we lijkenroute lopen. We leerden ook een nieuwe plascode. Als man zeg je dat je even naar de heren moet en als vrouw? Precies, dan ga je naar de dames. Verder wees hij subtiel op ons gekakel. ‘Sociale contacten zijn belangrijk, maar probeer ook eens stil te zijn en te luisteren naar de natuur en te ruiken’. Ik vond het een nuttige tip, dus alle volgende wandelingen minimaal een kwartier verplicht stil zijn.

Het was een mooie wandeling, hoewel de zon er niet in slaagde door de wolken heen te breken. We liepen langs de essen, langs het Ruiten Aa kanaal West IV, over heidevelden, over het landgoed Ter Borg met zijn prachtig gerestaureerde boerderijen en door het natuurgebied de Holle Beetse. En natuurlijk langs de oevers van de Ruiten Aa beek, waar ze nog druk aan het werk zijn. De beek wordt smaller gemaakt en soms ook verlegd. Dan moeten er wel eens bomen sneuvelen. Zo staan er twee eenzame beuken met een kleedje rond hun stam. Beuken blijken een tere huid te hebben en verbranden in de zon. Nu ze daar zo kaal staan te zijn moeten ze beschermd worden. Tot de kruinen weer groot zijn. De beuk is trouwens niet zo’n lieverdje. Alle bomen die te dicht in de buurt staan, leggen na verloop van tijd het loodje, omdat de beuk de ruimte nodig heeft. Zelfs de eik, die theoretisch veel ouder kan worden dan een beuk. Maar dan moet ie niet naast een beuk gaan staan.

En zo waren we na ongeveer twintig kilometer weer terug bij de werkschuur. Geen kroeg in de buurt, dus geen nazit. Wel een uitdeling van Italiaanse bietjes en stoofperen.

Het was een leerzame en gezellige dag. Een mooie afsluiting van het jubileumjaar.

Mariette