wandelaar.png De Boetenbaintjes 

Hunebed4

OudeWillemDat waren we zeker op deze paaszaterdag. Het begon al met het heuglijke feit dat er 15 BBtjes probleemloos en op tijd aan de startplek in Hoogersmilde arriveerden, ondanks de zoveelste onwelkome situatie rondom het Julianaplein. Dat was een zelffelicitatie waard!

Jan maakte geen woorden vuil aan beginpraatjes en voor we het in de gaten hadden was hij op weg, geheel in zijn stijl met na een paar meter al een merkwaardige sprong die zonder de helpende hand van Peter zomaar tot rare buitelingen had kunnen leiden.

Via het “belevingspad” met o.a. een vliegtuig uit WOII met daarboven een parachutist die met zijn arm uit de kom boven in de boom bungelde kwamen we al struinend op een lang soort hindernisbospad met veel omgevallen bomen en klauterpartijen tot gevolg. Hoewel, omgevallen? Thea wist met vrij grote zekerheid dat die daar bewust waren neergelegd om mountainbikers te demotiveren. Ik vond dat wel een originele gedachte…

Toen het eerste hek in zicht kwam huppelde Hans-Peter ons blij voorbij: hij mocht weer! En gedurende vrijwel de hele wandeling kweet hij zich ijverig van zijn taak als hekkenopener-en sluiter. Door mooi bosgebied met veel teergroen ontluikende lariksen kwamen we op een eerste heideveld, waar we werden verblijd door Frieda die paaseitjes had meegebracht. De zon deed al aardig mee, er was nauwelijks wind: de jassen konden uit.

heksenbezemIets verderop zagen we een megagrote heksenbezem boven in de boom. En laat het maar aan de BBtjes over om daar wilde theorieën op los te laten. Zo dacht Peter dat het van de witte wieven afkomstig was , of was het misschien een heel groot vogelnest? We kwamen er niet uit en gingen maar op de koffie af. Gerrit, die bij mij aan tafel zat, vertelde hoe blij hij was met zijn nieuwe hoveniersopleiding en de vele planten en bomen die hij moest kennen. Dat dat hier en daar nog niet helemaal vlekkeloos gaat bleek toen hij het had over de Drentse Rozijnenboom. Eh? Welke boom? (Voor de bomenleken onder ons: er bestaat geen Rozijnenboom. Een Krentenboom, dat wel)!

Door de altijd weer verrassend mooie Kale Duinen liepen we verder. Voor een aantal wat nieuwere BBtjes was het letterlijk een verrassing: ze waren er nog nooit geweest. De enige kleine smet op deze dag werd hier veroorzaakt door een stel malloten die de rust meenden te kunnen verstoren met op afstand bestuurbare autootjes, zij hadden er veel lol in, maar wij konden het maar matig waarderen.

Verderop miste de hoge uitkijktoren ook nu zijn aantrekkingskracht niet en moest beklommen worden. Hoewel de meesten van ons het wel geloofde en relaxed op een boomstam neerzakte, zodat Frieda haar laatste paaseitjes nog probeerde te slijten.

Na nog een mooi stuk Drents- Friese Wold en 25 km in de benen, bereikten we het eindpunt en de nazit in een gezellig restaurant. Jan wist zeker dat we er ooit eerder waren geweest, maar voor mij was het nieuw. Helemaal blij konden we terugzien op een zeer geslaagde wandeldag, bedankten Jan uitvoerig en reden tevreden naar huis om daar vandaag de verjaardag van de Paashaas te kunnen vieren.

Marja