Geen picknick
Ieder BB-tje weet het al jaren: op de vierde zaterdag in juni genieten we na de wandeling van een heerlijke picknick. Altijd Italiaans, in vroegere jaren gemaakt door Ariola en de laatste jaren door Zia Maria, met het beroemde voorhapje van Mariette en als toetje de al even beroemde fruitsalade van Wim. Altijd op een mooie plek in de natuur met mooi weer. Soms als het regende in de schuur bij Peter of het huis van Jan. En soms was het op een andere datum, zoals 1 keer in combinatie met een vleermuizentocht en 1 keer tijdens het kampeerweekend in september. En 1 keer ging het niet door in coronatijd. Maar nog nooit, nee echt nooit, ging de picknick niet door vanwege gebrek aan belangstelling. Toch geschiedde het dit jaar, slechts 6 aanmeldingen. Heel veel BB-tjes waren met vakantie. Dat moest verboden worden!
Handheld
Geen held op sokken, geen held op handen, maar een apparaat dat je in je hand houdt om bijvoorbeeld bestellingen op te nemen. Ik had er nog nooit van gehoord.
Berge, Bippen und Borstel
Het begin
Deze drie plekken hadden Jan en Wim uitgezocht voor het Pinksterweekend. Lekker dichtbij en in de omgeving waar we, ongeveer 22 jaar geleden, het allereerste Duitslandweekend hadden. Borstel was de startplaats, Bippen de slaapplek en in Berge gingen we eten.
De mei van Gorter
Een nieuwe lente, een nieuw geluid.
De beginregel kennen we allemaal, de rest is te lang, 481 regels. Maar het blijft een ode aan de natuur en begint met de geboorte van Mei, de dochter van de zon en de maan.
Iets met hekjes….
Eigenlijk was ik niet van plan om mee te gaan: in het voorjaar schreeuwen mijn huis en mijn dakterras om aandacht. Bovendien ben ik niet zo’n voorstander van harde wind en voor vandaag stond er een ferme bries op het programma.
Hoe nat het was en hoe ver
Marja beloofde een lekker lang rondje Beilen van 24 kilometer met veel natuurschoon. Het gebied ligt aan weerszijden van de A28, hetgeen een voorteken bleek te zijn. Ze had dit rondje al vaker gedaan en voorzover ik wist was ik nog nooit mee geweest. Dus moest het er maar eens van komen.
Het mooie lenteweer had plaats gemaakt voor winterse kou en er werd hagel en harde wind voorspeld. Toen we nog maar 5 minuten in de auto zaten, begon het te hozen en hadden we de neiging rechtsomkeert te maken, maar er werd op ons gerekend.
De laatste dag van de wintertijd
Dat was het deze wandeldag eind maart, en dat hebben we geweten. Er was geen spoor meer van de winter -of wat daar voor door had moeten gaan- te bekennen. De hele week was het strak blauw, er was geen zuchtje wind en de zon liet zich van haar allerbeste kant zien.
Een uitgelezen dag dus voor een mooie wandeling met 13 BBtjes, 9 op het station vanwaar we met de bus naar Annen reisden. Daar voegden zich er nog eens 4 bij, onder wie Marieke. Wat fijn dat ze weer van de partij kon zijn.
Biggetjes en reeën
En alweer, of liever gezegd nog steeds, een mooie zonnige lentedag. De wind was 14 BB-tjes gunstig gezind, hield zijn adem wat meer in en blies uit het zuiden. Nog net geen brokjesweer, maar dat duurt vast niet lang meer.