De Boetenbaintjes zijn enthousiaste wandelaars uit Groningen. We wandelen twee keer per maand op zaterdag in Groningen, Drenthe of Friesland. Daarnaast organiseren we andere activiteiten, zoals wandelweekenden. De afstanden variëren van 20 tot ongeveer 30 km en het tempo is zo'n 5 km per uur. Het aantal mensen dat meedoet hangt sterk af van het seizoen en het weer, maar is meestal niet groter dan 20 personen. Heb je interesse? Neem dan contact op via dit formulier.

Op de heenweg moesten de ruitenwissers aan en op de terugweg ook. Daartussen was het zo goed als droog op een enkel miezertje na. 12 BBtjes verzamelden zich op de Brink in Gasteren, waaronder witte Tea. Ze dacht dat het wel tien jaar geleden was dat ze met een reguliere wandeling had meegelopen. Ze moest zich dan ook aan een aantal mensen voorstellen. Ook Joke was er weer. De vorige keer was kennelijk goed bevallen. Zelf noemde ze het een wonder.

Is het landschap van Westerwolde nu Drents, Twents of Achterhoeks? Bert en Laura S kwamen er niet uit. Ze waren het er wel over eens dat het on-Gronings was en mooi. Laten we het maar gewoon Westerwolder landschap noemen. Peter had een mooie wandeling rond Sellingen uitgezet en 10 BBtjes liepen graag met hem mee. Het uitzetten van de route was niet meegevallen. De beoogde koffiestop bij de Papaver verviel, omdat de eigenaar wegens gedoe met de gemeente er mee opgehouden was. Jammer van zo'n mooie plek. De koffiestop op de nieuwe route was bij Noordmee. Helaas bleek de tent gesloten, hoewel op de website stond 'Nu open'. Er waren nog meer tegenslagen. Frieda ontdekte dat ze de dop van haar Doppler verloren was. Het water klotste over de rand. En op een gegeven moment werd de doorgang geblokkeerd met een uitermate onvriendelijk bordje: 'eigen weg, geen doorgang voor wandelaars'. Een plaatje van een boze hond maakte dat we omliepen. Het voordeel was dat we een paar zo goed als nieuwe skeelers in de berm zagen liggen. Dit leidde tot allerlei speculaties. Ontvoerd? Verdwaald? Verdronken? Of gewoon op de sokken naar huis?

Via de N 34, omgedoopt tot Hunebed highway, reden we naar Gasselte, parkeerden bij 't Moatie en begonnen met zijn zeventienen onder leiding van Marja aan een mooie wandeling over de Hondsrug. We hadden de grijze wolken en de motregen achter ons gelaten en bereikten onder een stralende zon het Nije Hemelriek. We daalden door een hoog duin af naar de rand van het water. Het landschap deed Bert denken aan de Oostzee en Laura S. en Thea hadden associaties met Noorse fjorden. Fantasie genoeg bij de Boetenbaintjes. Maar zwemmen zagen we niet zo zitten, dus moesten we weer omhoog klauteren om geen natte voeten te krijgen. Het uitzicht was er niet minder om. Het ging ook daarna nog behoorlijk op en neer en de oh’s en ah’s waren niet van de lucht. De bewondering bereikte haar hoogtepunt bij een prachtige, gave vliegenzwam. De fotografen liepen elkaar voor de voeten en gingen in elkaars beeld staan. Een klein groepje kon er niet genoeg van krijgen en bleef maar fotograferen.