De Boetenbaintjes zijn enthousiaste wandelaars uit Groningen. We wandelen twee keer per maand op zaterdag in Groningen, Drenthe of Friesland. Daarnaast organiseren we andere activiteiten, zoals wandelweekenden. De afstanden variëren van 20 tot ongeveer 30 km en het tempo is zo'n 5 km per uur. Het aantal mensen dat meedoet hangt sterk af van het seizoen en het weer, maar is meestal niet groter dan 20 personen. Heb je interesse? Neem dan contact op via dit formulier.

 
Het was een schiere wandeling en het weer was ook redelijk schier. Ook de opkomst viel niet tegen. 11 BBtjes die de  11 kleine nikkertjes in omgekeerde volgorde speelden. Frieda stapte als enige in op het station. De volgende halte was voor Marja. Op Kardinge volgden er nog 4, Wim en Janny, Mariette en veurloper Peter. Bij de boot stonden Iet, Karin en Jan R. En op Schier kwamen Annemiek en Janna in regenkleding aanlopen. Rooie Thea liet het afweten. Ze vond het weer beter geschikt om binnenshuis kerstmuziek te maken. Ook wij moesten al snel geloven aan de regenbroeken en de capes. Het eerste uur bleef het zachtjes of iets harder regenen.

Op de heenweg moesten de ruitenwissers aan en op de terugweg ook. Daartussen was het zo goed als droog op een enkel miezertje na. 12 BBtjes verzamelden zich op de Brink in Gasteren, waaronder witte Tea. Ze dacht dat het wel tien jaar geleden was dat ze met een reguliere wandeling had meegelopen. Ze moest zich dan ook aan een aantal mensen voorstellen. Ook Joke was er weer. De vorige keer was kennelijk goed bevallen. Zelf noemde ze het een wonder.

Via de N 34, omgedoopt tot Hunebed highway, reden we naar Gasselte, parkeerden bij 't Moatie en begonnen met zijn zeventienen onder leiding van Marja aan een mooie wandeling over de Hondsrug. We hadden de grijze wolken en de motregen achter ons gelaten en bereikten onder een stralende zon het Nije Hemelriek. We daalden door een hoog duin af naar de rand van het water. Het landschap deed Bert denken aan de Oostzee en Laura S. en Thea hadden associaties met Noorse fjorden. Fantasie genoeg bij de Boetenbaintjes. Maar zwemmen zagen we niet zo zitten, dus moesten we weer omhoog klauteren om geen natte voeten te krijgen. Het uitzicht was er niet minder om. Het ging ook daarna nog behoorlijk op en neer en de oh’s en ah’s waren niet van de lucht. De bewondering bereikte haar hoogtepunt bij een prachtige, gave vliegenzwam. De fotografen liepen elkaar voor de voeten en gingen in elkaars beeld staan. Een klein groepje kon er niet genoeg van krijgen en bleef maar fotograferen.