En weer was het een zonovergoten dag, deze 4e keer dat er weliswaar een wandeling op het programma stond maar dat het Virus roet in het eten gooide. De wandeling van Jan de R, vanuit Deinum, ligt derhalve de komende tijd nog niet op ons pad.

En daar zal het niet bij blijven, vrees ik. Bij de laatste persconferentie was het kennelijk te veel moeite om even een stipje aan de horizon te zetten voor ons, BBtjes. Dat stelde teleur!

Dan meer weer zelf de benen strekken om met Margreet of met mijn vriendin uit Jorwert de nodige kilometers te kunnen maken. Zo liep ik een van mijn favorieten: Groene Wissel Beilen, een gevarieerde wandeling die ik in post-coronatijd graag weer op het programma zet. Ook de verrassend gevarieerde wandeling Winschoten-Oude Pekela heb ik weer eens van stal gehaald.  En als kers op de taart: een heerlijke, zomerse minivakantie op Ameland, in de stacaravan van de broer van Margreet. Enige bedenkingen had ik wel.  Was het verantwoord? Mocht het van de virologen/epidemiologen? Maar de verleiding was te groot! Op de boot werd iedereen, tussen plastic, ver uit elkaar geplaatst. Er was bovendien en legertje schoonmakers dat fanatiek aan het poetsen was. Hier kon ons niets gebeuren, zoveel was duidelijk.

Op het eiland was het extreem rustig zoals te verwachten was, maar in de dorpjes daarentegen was een gezellige bedrijvigheid. Alle winkels waren aangepast open en de horeca deed zijn uiterste best de toeristen met veel coronacreativiteit en ingenieuze vondsten welkom te laten voelen. Met succes. We fietsten en wandelden er stevig op los. We genoten van de vele vogels, Margreet heeft er meer dan 60 gespot. Er waren heel veel voorjaarsbloemen en we waren verrukt van het mooie kleine knalrood met zwarte Sint Jacobsvlindertje.

In deze tijd van nog meer vrije tijd dan anders ben ik eindelijk eens begonnen mijn rudimentaire vogelkennis wat op te krikken. Twee keer in de week krijg ik twee of drie vogels in mijn mailbox, ter bestudering. Op mijn leeftijd beklijft er natuurlijk weinig tot niets maar dat beïnvloedt mijn enthousiasme allerminst. En het kwam nu goed van pas. Gewapend met mijn kleine verrekijkertje ging er een vogelwereld voor mij open.

Tijdens een lange wandeling over het strand ging mijn telefoon. Het was Esmee, mijn kapster, die jubelde dat de salon weer openging en of ik mijn pre-lockdown afspraak wilde verversen? Yes!! Er kwam zelfs geen telefonische triage aan te pas. Het luidt een heel voorzichtige versoepeling van de regels in, maar het eind van de lockdown voor ons, BBtjes, is nog niet in zicht. We hebben al eens voorzichtig gemijmerd over hoe dan? Met z’n vieren in de auto is voorlopig niet aan de orde. Met het OV dan? Dan zijn de psychologische mondkapjes verplicht. Ik ben nog niet overgegaan tot aanschaf: Mariette stelde voor om mondkapjes te maken met een BBtjes logo. Wie weet is er een creatieveling die zich daar eens over wil buigen??

Tot die tijd moeten we met z’n allen maar hopen op een spoedige verlossing, zonder dat de gevreesde tweede golf uitbreekt.

En wederom: blijf bewegen, blijf wandelen, hoe vol, het komt goed!

Marja