Polderen met Peter

Het was nog even spannend of we allemaal in de auto’s zouden passen. 11 BBtjes in 2 auto’s is wel erg krap, om niet te zeggen onmogelijk. Thea zou nog langs het station rijden en daar kon nog 1 passagier bij, want ze had Iet en haar dochter opgepikt. En zowaar was ze over vijf over half tien onze reddende engel.

Met zijn tienen propten we ons in twee auto’s. Gelukkig was het een kort ritje naar Noordlaren, waar we eerst een extra sigtseeingsrondje maakten en Margreet D troffen op de parkeerplaats bij het haventje.

Met 15 gingen we over de dijk de polders in: we liepen in de Onnerpolder, langs het Drents Diep met aan de andere kant de Westerbroekstermadepolder en het Foxholstermeer. Het zonnetje scheen heerlijk en we hadden de wind in de rug. Mooi en ruimtelijk en uitgestrekt is het daar. Bovenop het gemaal, met een prachtig uitzicht, vertelde Margreet D dat ze een nieuwe baan heeft, per 1 maart in Assen. Ze was helemaal gelukkig. Super!
We zagen en hoorden ganzen en we zagen en hoorden 7 opstijgende zwanen. Bijzondere geluiden. We verlieten de polders, liepen door Onnen, hadden een mooi zandpad over de glooiende Onneres, rondden het Grote Veen in Appelbergen en vonden een lange lege tafel in het bomvolle theehuis. In etappes kregen we de koffie, de thee en het appelgebak. Prettige bediening, maar de kwaliteit is matig, de appeltaart komt niet in de top tien. We lieten Annemiek, die nog steeds verstandig is, achter. Ze nam de bus terug.
In de boomkwekerij hadden de dunne boompjes jutezakken aan. Janny dacht even dat het schaapjes waren. Ook hoorden we een apart geluid, een beetje Oosters en zacht. Thea en Peter hoorden er het gefluit door een hoogspanningsleiding in. Geen hoogspanning te zien. Bleek het de telefoon van Thea, die al minutenlang het alarmbelletje liet horen! In het Noorlaarderbos hadden Henny en Martha bijna een nieuw lid gescoord. Gelukkig vond de dame onze tochten te lang. Zo niet de dochter van Iet. Ze liep als een kieviet en ze gebruikte onze wandeling als training voor een tocht naar Santiago in haar eentje. Ze probeert nog wel Iet over te halen een weekje mee te lopen. Misschien moeten we in onze vernieuwde statuten opnemen, dat we trainingskampen voor Caminolopers organiseren. Wel geld voor vragen natuurlijk, leuke inkomstenbron.
In Noordlaren begon het een beetje te miezeren. ‘De Lanteern’ was nog niet open, maar we mochten toch naar binnen. We bedankten Peter uitbundig voor deze mooie tocht van 23,5 kilometer en het mooie weer. In het huis naast de kerk is de man van Frieda geboren. Thea dacht dat de zoon van Frieda daar geboren was. Zo komen de praatjes in de wereld.
Op de terugweg ging het echt regenen, dus ook in 2020 blijven we bofkonten. Wij reden binnendoor via Onnen en Haren naar de stad. Op de Hereweg, vlak voor de ringweg stak een metershoge kraanwagen in een slakkengangetje de weg over. Voor het station stond een kilometerslange file richting Oosterpoort. Wij dropten onze passagiers op de Flexbusplaats en reden via Haren en Westerbroek in de regen naar huis.

Mariette