Niet dat ik nou zo bijster veel heb met paardenbloemen, maar ik hoorde van deze nationale feestdag die blijkbaar in het leven is geroepen vanwege de achteruitgang van de soort.

Tijdens mijn talrijke wandelingen van de afgelopen periode is me daar weinig van gebleken maar ik ben de beroerdste niet dus ik wil er best even bij stil staan. Bij deze dus. Er had net zo goed dag van het blauwe eitje of dag van het onbekende plantje boven kunnen staan, waarover zo meer.

Om ons bekende redenen moeten we het helaas nog steeds stellen zonder wandelprogramma maar dat belet ons allerminst om regelmatig de beentjes te strekken in allerlei spontaan ontstane groepjes. Zo was ik een paar dagen met Margreet op Ameland, waar we prachtige tochten hebben gelopen. Verder al helemaal in mijn systeem: het woensdag wandelclubje. En wat een bof dat het juist op woensdag 28 april: nationale terrasopeningsdag, stralend weer was, zodat Janny, Annemiek en ik na gedane wandeling, konden neerstrijken bij het ons welbekende café Friescheveen. Wat smaakte dat biertje ons goed!

Zelf liep ik de wandeling vanuit Beilen voor, dit keer met Thea, Laura en Willemien. ik loop hem onderhand met mijn ogen dicht, maar de andere drie hadden hem nog nooit gedaan. Het was gezellig en leerzaam: ik kreeg weer allerlei vogeltips en handige sites en zag vogels zoals de rietgors die ik in mijn eentje nooit had herkend. Dat ik een beginnend vogelaar ben (en dat hoogstwaarschijnlijk wel altijd zal blijven) weten de meesten zo langzamerhand wel. Ook Margot moet er nu echt aan geloven en welwillend keek ze met me mee naar de eerste koekoek en deed alsof ze net zo blij was als ik dat de grutto’s weer terug zijn in Kardinge.

Jan laat zich nooit onbetuigd: zo leidde hij deze week een prachtige wandeling vanuit Noordlaren. Waren we de laatste keren goed voor zijn Sint Maarten overschot, dit keer nam hij de koekresten van zijn verjaardag voor ons mee. Mariette vond een klein blauw eitje dat niemand goed thuis kon brengen. Mijn vogelapp gaf aan dat het een vogeleitje betrof, nee maar! Verder leerden we vooral wat het niet was: geen merel-ei (te klein), geen duivenei, kortom, het bleef een raadsel. Nog een raadseltje: mooie groene blaadjes, nog zonder bloemen. Wat was dat ook al weer? Gelukkig zijn er mensen die het daar niet bij laten zitten en kregen we derhalve eenmaal weer thuis uitsluitsel over zowel het ei: Margreet had min of meer besloten dat het van de zanglijster was, als over het plantje: Mariette zag haar vermoeden bevestigd, het bleek dalkruid te zijn.

Dat er meer wordt gewandeld, gestappenteld en ScherderOmmetjes worden gemaakt dan ooit, zal niemand zijn ontgaan en in dit verband wil ik graag een kijktip geven. Op zondag 2 mei ging het VPRO programma Metropolis over Wandelkoorts over de grens. Het duurt maar een half uurtje en is vast wel terug te kijken. Ik vond het prachtig! Veel kijkplezier, veel wandelplezier en laten we hopen dat de versoepelingen waar we zo reikhalzend naar uitkijken niet al te lang meer op zich laten wachten.

Marja