En toch hadden de thuisblijvers weer geen gelijk! Vrijdag 26 augustus, 6.30 uur ’s morgens: het weer morgen: veel buien met windstoten, hagel en onweer, temperatuur ongeveer zeventien graden. Zal ik Jo straks dan maar mailen dat ik niet meega morgen? Bijna 30 km, modderig natuurlijk na alle regen van de afgelopen tijd en dan ook nog slecht weer, ga ik dan voor mijn plezier wandelen? Toch op vrijdagavond mijn rugzak maar ingepakt, als het morgenochtend redelijk lijkt ga ik toch mee om spijt achteraf te voorkomen. Regenbroek, cape, paraplu, BB-petje, een setje droge kleren voor terug in de auto, en een stok mee om me voor uitglijders te behoeden…… aan de voorbereiding kan het niet liggen.

Slechts 5 mensen bij het station in Groningen en 3 auto's. Janny had pas op weg naar het station gehoord dat we vandaag 29 km "moeten". Zouden we anders met ons vieren geweest zijn? En alle haantjes willen zelf rijden! Na tegengas van ondergetekende laat Jan de auto in Haren staan en gaan we met "slechts" twee auto’s in gesloten colonne naar Ees. Daar zitten nog 4 BBtjes - onder het genot van een kopje koffie - op ons te wachten zodat we uiteindelijk met 9 mensen (de mannen deze keer in de meerderheid, heel bijzonder) op pad gaan.

We maken een prachtige wandeling, door heel afwisselend gebied: open landschap, bos, prachtige heidevelden in de bloei. Het is heerlijk wandelweer, de zon laat zich geregeld zien en voelen en dat niet alle pijpen eraf gaan heeft meer te maken met "tekenangst" dan met de temperatuur. In Odoorn is De Snoepert gesloten, maar de plaatselijke bakker heeft er een heerlijk terras, zodat we lekker buiten kunnen zitten aan de koffie met "iets erbij".

Om een uur of half drie laat Henk ons weten dat we volgens de buienradar over een uur een bui krijgen; mmmm, het lijkt er nu nog niet op. Maar inderdaad: om goed half vier ziet het zwerk er zeer indrukwekkend uit en de hoop dat het net bij ons langstrekt wordt helaas niet bewaarheid. Dus staan we zo’n tien minuten ieder onder onze eigen boom, met onze eigen gedachten. De veurloper wilde eigenlijk "gewoon" doorlopen, maar daar dachten wij toch anders over. Wat wel een goede gedachte van hem was: vanwege deze hevige bui en onze "verzopen" toestand (slechts een enkeling had nog droge voeten) kort ik de route maar wat in. We hadden er precies 25 km opzitten toen we bij hotel Eeserhof met open armen ontvangen werden; ze hadden nog aan ons gedacht ten tijde van de bui (zeiden ze). Het afrekenen bezorgde ons weliswaar nog even weer een korte koude douche (ik ben niet de chef, verontschuldigde de serveerster zich), maar inmiddels waren we toch allemaal alweer lekker op temperatuur gekomen. En, zoals vrijwel altijd konden we weer concluderen dat het verstandig is om toch maar mee te gaan, wat de weerkundigen ook zeggen, want anders heb je later toch weer spijt vanwege de gemiste wandeling.

Margreet

PS:
ook gehoord op deze wandeling: Josephine wil graag alleen een trekkershut met het weekend in september.......