Mussel Aa, Ruiten Aa, Veelerdiep, Westerwoldsche Aa: Westerwolde is een prachtige streek met veel kronkelende beken. We liepen langs de oevers van de Ruiten Aa, die weer teruggebracht is tot een meanderende stroom, we staken de Mussel Aa over en volgden vooral de loop van het Veelerdiep. De Westerwoldscha Aa is voor een volgende keer. Het was prachtig, maar ook zwaar lopen over de schouwpaden, die wel gemaaid waren, maar ook erg robbelig onder de voeten. Sommige wandelaars verlangden naar meer asfalt en velen waren er na afloop moe van geworden. Soms was het pad smal met aan weerszijden hoog riet en brandnetels, of een heel donker pad met net zichtbare boomwortels. Maar ook langs een weiland vol met Lakenvelders.

We gingen in hoog tempo van start onderleiding van 2 mannen. Het ontlokte de dames de opmerking dat mannen niet meer voorop moesten lopen en we raakten er Irma bijna door kwijt, maar het had als voordeel dat we vrij snel bij de koffiestop waren, lekkere koffie, zonder taart, op het terras met uitzicht op het bouwen van een grote glijbaan in het water bedoeld voor het Tobbendansenfeest op dinsdag a.s. Het weer was en blijf de hele dag prima, geen drup regen, regelmatig zon en geen zuchtje wind, een verademing na al die herfstbuien van de afgelopen dagen.

Veurloper Peter was erg scheutig met pauzes. We hadden er nog 1 midden in het land waar een prachtige halfronde bank stond, en de rest op de grond zat. Zoals gewoonlijk deden we dat midden op het pad. Toen er een indrukwekkende trekker aan kwam, was de pauze noodgedwongen afgelopen. Maar voor we het wisten lonkte de tuin van Theehuis Smeerling en mochten we alweer zitten. Nu wel met taart en volle potten thee. Wat een heerlijke rustige plek is dat toch. Mocht je ambities hebben in de horeca, dan kun je contact opnemen met de huidige eigenaar: hij stopt er na 15 jaar mee.

Onderweg en tijdens de pauze wordt er heel wat afgepraat. Hoewel even van de agenda verdwenen, waren ze er weer: de zooltjes! Hoe lang het duurt voor je er aan gewend bent, wat een goede podoloog is, hoeveel soorten je moet hebben om ook nog leuke schoenen aan te kunnen. Dat je dacht dat je ervoor gespaard bleef, maar dat het helaas plotseling toch zover was, en dat sindsdien het leven heel anders was geworden.

Een andere topic was de i-pad en de e-reader. Jo probeerde ons uit te leggen hoe je het uit moest spreken. Het accent ligt op pad (en dan op z’n Amerikaans uitgesproken), en niet op i, en je hoort er helemaal bij als je het accent op pad legt en er two bij zegt: dus i-pad two. Over de uitspraak van wi-fi werd getwist: was het nou wai-fai, of wie-fie. We hielden het op wievies. “Wi-Fi werd oorspronkelijk uitgesproken als 'waifai'. De naam Wi-Fi is een duidelijke knipoog naar de uit de audiowereld bekende term hifi, hetgeen staat voor High Fidelity. De naam Wi-Fi staat, in tegenstelling tot wat velen denken, niet voor Wireless Fidelity. In het verleden gebruikte de Wi-Fi Alliance de term Wireless Fidelity zelf wel in de leuze "The Standard for Wireless Fidelity". Vanaf eind 2000 werd deze leuze niet meer gebruikt in marketingmateriaal. In online beschikbare documenten werd de term nog wel gebruikt, onder meer in een document uit februari 2004: "... wireless fidelity (Wi-Fi) network equipment." De Wi-Fi Alliance raadt tegenwoordig af deze term te gebruiken en noemt het gebruik ervan een te betreuren fout. In de dagelijkse praktijk wordt wifi (met deze spelling) steeds vaker gebruikt als synoniem voor 'draadloos thuisnetwerk'. Aldus Wikipedia.

De voor en nadelen van de e-reader werden ook uit en te na besproken: het leesoppervlak, de spigeling, de prijs van een boek, geen kaft meer kunnen buigen, geen ezelsoren kunnen maken, met je tijd meegaan etc.

De wandeling eindigde op het terras van de burcht in Wedde. Alweer zo’n mooie, rustige plek met Gulpener bier in mooie glazen, koffie in prachtige kopjes en heerlijke witte wijn. De burcht is geheel gerestaureerd en heeft sinds kort een horecafunctie. Je kunt er ook trouwen en het kinderhotel wordt binnenkort in gebruik genomen. Dit is niet bedoeld om je kinderen te dumpen als je zelf op vakantie gaat, maar juist bedoeld om kinderen een vakantie te geven, die dat anders niet hebben.

Gelukkig voor de veurloper sprak Jo de verlossende woorden dat de afstand exact 25 kilometer was geweest, maar de gemiddelde snelheid slechts 5.0 i.p.v. de gebruikelijk 5.1. Zo gaat dat met robbelige ondergrond langs Westerwoldsche wateren.

Mariette