Ik verwachtte dat het zaterdag eindelijk (b)rokjesdag zou zijn. Dat is een wonderlijke dag, waarop de BB-dames als bij toverslag de bossen vullen met blote benen. Het wonder is dat de dames hierover van te voren geen overleg hebben gevoerd. (Vrij naar Martin Bril, Rokjesdag). Ik bleek de enige te zijn met een brokje. Hadden we dan toch overleg moeten voeren? Marja beweerde dat haar benen niet op orde waren en Thea was er niet. Manon ritste halverwege haar pijpen af en natuurlijk waren de benen van Peter ook bloot. Maar daar bleef het bij.

We maakten met 15 een verrassend rondje Gieten-Eext-Anloo-Gieten onder leiding van Janny en Yolanda. Verrassend was dat we na krap een uurtje in Eext al een koffiestop hadden. Eerst bewonderden we de uitgestalde zolderopruimingproducten van de bewoners. Zag er zeer gezellig uit, zoals een tweezitsbank met een vergiet ernaast. Bijzondere combinatie en gratis, maar paste niet in de rugzak. De cadeauwinkel met de intrigerende naam Veronzinsels was helaas dicht.

Bij Rikus op het terras was het goed toeven. Verrassend en verwarrend was het taartmoment. De bediening kwam met grote bladen lemoncurdtaart langs. Aangeboden door de jubileumcommissie? Die wist van niks. Door de eigenaar dan? Zou bijzonder zijn. Frieda wilde wel, gratis is altijd lekker. En toen er 1 schaapje over de dam was……Het was lekker, maar moest wel betaald worden.

Na een rondje door de mooie tuin en kas, liepen we door de velden en de bossen. En oh, wat is de natuur ieder voorjaar weer verrassend mooi. Voor je het weet zijn de bomen lichtgroen, is het speenkruid vervangen door bosmuur en daslook, staan de sleedoorn en Amerikaanse kers volop in bloei, staan de meidoorn en het fluitekruid op springen, en kwinkeleren de vogeltjes dat het een lieve lust is. De beuken hadden ook al geen brokje aan, maar stonden strak ingepakt om niet te verbranden. In het bos hipte een klein vogeltje gezellig op het pad. Marja dacht dat het een jonge groenling was. Het was in ieder geval een schatje.

Het mooie weer zorgde voor veel pauzes. Op een bruggetje langs het Anloërdiepje, te hoog om de voetjes in het water te koelen, maar wel met bramenstruiken die mijn been lelijk openreten. Ja, dat heb je met blote benen. En een pauze op een bankje waar de benen de grond niet raakten, maar het uitzicht over de hei met schaapjes prachtig was. En lekker in het zonnetje natuurlijk.

In Eext haakten drie dames af, de rest liep de laatste 4 kilometer naar de nazit in het Zwanenmeer. Ook hier weer lekker buiten zitten met biertjes en bedankjes en vakantiebestemmingen. De vakantie van Jan deed een beroep op onze aardrijkskundige kennis: waar ligt Bosnië? Wel of niet dichtbij Albanië? Jan gaat in ieder geval naar Albanië en we horen nog wel of hij ook in Bosnië is geweest.

Tot slot nog de anderhalve kilometer toegift naar de bus en auto over het gezellige bospaadje dat paars was van de hyacintjes en geel van de dovenetel. Wat een dag!

Mariette