In grote koeienletters staat deze tekst op lichtreclames langs de snelweg. En niet 1 keer, maar om de paar kilometer. We gaan steeds meer lijken op een politiestaat met een angstcultuur. Ik word daar nog steeds boos om. Ik ben ervan overtuigd dat het overgrote deel van mensen zich aan de regels houdt.

Het is het virus dat zich niet gedraagt. Hij muteert iedere dag, verspreidt zich sneller en houdt hardnekkig stand. In Duitsland zei een minister dat de mensen zich goed aan de regels van weinig bezoekers moesten houden, maar dat vooral in de buitenlucht moesten doen.

Wij bleven niet thuis, waren de hele dag buiten en hadden ons wandelclubje gereduceerd van 7 naar 4. Een mooi compromis.

Met Jan D. en Margreet S. maakten we heerlijke wandeling van Paterswolde richting Vries en weer terug. In het open veld kwamen we een enkele hondenuitlater tegen, maar in de Vosbergen was het behoorlijk druk. Jan leidde ons al slalommend over de meest rustige paadjes. Het weer was goed, geen regen en nog geen Bella, maar ook geen sneeuw.

Bij het monument van het meisje van Yde hielden we een korte lunchstop. Het monument is een boomvormig labyrint van 600 veldkeien, heet Gebroken cirkel en ligt in het Yderholt. Iets verderop is de plek in het Stijfveen, waar het veenlijk gevonden is.

Het was her en der behoorlijk blubberig, we kwamen langs stille vennen, zagen we een knalgeel paddestoeltje op een boomstam, dat nog het met meest leek op een winegum. Een ree in het weiland werd opgeschrikt en sprintte met zijn witte kontje van ons weg. Een torenvalkje bleef heel lang stil in een boom zitten, als we hem bijna konden aanraken vloog hij naar een andere boom. Hij herhaalde dit een keer of 3. Maar hij was ons iedere keer net te snel af voor een mooie foto. Op het vliegveld Eelde stonden de KLM-vogels te wachten op betere tijden.

Jan liet ons vol trots de nieuwste nieuwbouwwijk zien met grote diversiteit in stijl. Wel lekker dicht bij de Vosbergen en Lemferdinge, waar het zo mogelijk nog drukker was dan in de ochtend.

Moe, maar voldaan ploften we, na ruim 22 kilometer, bij Jan op de bank. We blikten terug op dit rare jaar, waarin het hele wandelprogramma in de soep liep, er geen Duitslandweekend was en geen zomerpicknick, maar die haalden we in tijdens het septemberweekend. Wij vreesden dat het winterkamperen ook niet doorgaat. Toch heb ik de indruk dat er meer wandelkilometers afgelegd worden dan in andere jaren, en we allemaal verlangen naar groepen van 14 of meer.

We haalden herinneringen op aan Jo. Een bijzondere man, die vol overgave en precisie zijn veurlopersfunctie uitoefende, die altijd voorop wilde lopen, die als eerste allerlei technische snufjes ontdekte, die veel voor ons betekende en wij voor hem.

We genoten van een lekker kerstdiner en proosten op een beter jaar.

Ik wens alle Boetenbaintjes een goed en gelukkig 2021, waarin we elkaar spoedig weer zullen ontmoeten en eindig met een coronarijmpje

Wandelen is gezond en geeft je kracht

Of je nu met twee bent of met acht

En ook al ben je met tien

Corona houdt het voor gezien

Hij houdt niet van buitenlucht, blijft liever binnen

En verspreidt zich lekker in gezinnen

BB-tjes blijven buiten schot

Ze lopen en lopen en lopen

Dat is hun lot

Mariette