Moe Nieks
Tja, alleen de 10 BB-tjes die de voorspelde warmte aandurfden hebben kunnen genieten van deze plek.

Op het station hadden zich 8 mensen verzameld. Peter en Mariette hadden er een eind voor omgereden en dat was heel fijn, want nu paste iedereen in de twee auto’s. In Vlagtwedde stonden er nog drie BB-tjes te wachten. Iena was nieuw en wilde graag een keer meewandelen. Ze was enthousiast gemaakt door Iet. Voor Gerrit die meestal een behoorlijk stuk moet rijden was het een thuiswedstrijd, hij was te voet gekomen.

Vanaf de grote parkeerplaats bij restaurant Roegh vertrokken we. Iedereen goed ingesmeerd of ingepakt en veelal met pet of hoedje. De temperatuur was aangenaam en we liepen eerst een heel stuk door het dal van de Ruiten A. Door akkers en af en toe een stukje bos. We kwamen een paar keer langs een veld waar iets op rijen lag te drogen wat we niet kenden. Lange bruine stelen, maar duidelijk geen stro. Doordat er langs de kant nog wat verdwaalde kleine hennepplanten stonden trokken Mariette en ik de conclusie dat het dan toch hennep moest zijn, maar wel korte hennep zonder de grote toppen.

Na een tijdje lopen door afwisselend landschap liepen we langs een wei met een kudde koeien, Blonde Aquitaine. Ze liepen in dezelfde richting als wij en leken ons de weg te willen wijzen naar de koffiestop, want die verscheen al snel. Wat een pareltje in zo’n afgelegen gebied! Moe Nieks. Een mooie grote tuin met overal zitjes. Wij kozen voor de grote picknickbank in de schaduw. Naast lekkere koffie en verse theesoorten hadden ze ook eigen gemaakt gebak en soep. Dit werd ruim besteld en zeer gewaardeerd. Margreet noemde het de ‘lekkerste tent’ waar we ooit gezeten hebben. Mariette was het helemaal met haar eens ook omdat de eigenaren bijzonder vriendelijk zijn.

Weer op stap werd het warmer en af en toe ook wat afzien op stukken waar geen schaduw was. Het oude Metbroekbos was heerlijk koel en zo ook het kleine slingerpaadje langs een watertje. We streken neer op een schaduwrijke lunchplek met een grote bank. Op de bank hing een A4-tje met vragen. Een speurtocht waarschijnlijk en dan wel een bijzondere met een christelijke inslag, gezien de vragen over de bijbel. Sander wist de antwoorden en er ontstond een geanimeerd gesprek over deze speurtocht en bijbelverhalen.

Gerrit zat niet op de bank maar op zijn eigen kabouterstoeltje totdat hij opeens riep ‘ik val’. Hij kon zich vastpakken aan de paal naast hem, zodat hij gelukkig niet achterover tuimelde. Z’n stoeltje was in elkaar gezakt maar kon weer gerepareerd worden. Weer Verder voor het laatste deel met toch soms wat verhitte hoofden. Het landschap bleef mooi en afwisselend en Peter leidde ons schijnbaar moeiteloos langs de route, af en toe even in overleg met Gerrit die het gebied goed kent.

Na democratisch overleg is de route iets ingekort en kwamen we na een lang stuk langs een kanaal weer aan in Vlagtwedde. Nog een stukje door het dorp tot de parkeerplaats en de mooie plek voor de nazit. Wat smaakte het koude alcoholvrije of gewone bier lekker!! En Laura en Ina lieten zich de bitterballen goed smaken. Toch nog 22,5 km gelopen. Peter, dank voor de mooie tocht en de prachtige lunch en nazitplek!

Ellie