Aan het begin van het weekend werd er veel gesproken over wie, waar verbleef. Een aantal was in een hotel, een B&B, een Vrienden op de fiets adres en een paar op de camping. Slechts één, onze stoere Annemiek was met de tent. Oh ja, Rudolf sliep in z’n camperbusje.

De andere kampeerders hadden gekozen voor de luxe van een trekkershut. En wat voor één! Veel ruimte en met kookgelegenheid en koelkast. Dat maakte wel dat ook Annemiek ’s morgens kon genieten van een kopje thee en koffie op de picknickbank bij de trekkershut.

‘Vroeger’ zijn de weekenden begonnen als trektocht met bepakking. Later werd dit een vaste plek op een camping en nu………. Dus we ‘verluxen’, niks mis mee, blijkbaar iets van deze tijd. Misschien is het volgend jaar anders als we een plekje hebben op het vasteland.

De meeste BB-tjes waren vrijdag al gekomen en genoten van het prachtige weer en de zee. Omdat we met een grote groep waren was er een restaurant gereserveerd voor de avond. Een prachtige plek met vanuit de serre waar we zaten uitzicht op de landerijen. Het eten was uitstekend en de witte Verdego idem dito. De enthousiaste eigenaar die ons bediende maakte het plaatje compleet.

Laura en Willemien kwamen zaterdagochtend met de vroege boot zodat we om ongeveer 11 uur konden vertrekken. Omdat Laura zich niet zo lekker voelde kwamen ze maar één dag, wel heel gezellig dat ze er toch nog bij waren.

Het was druk op Ameland, er was zaterdag een bekende triatlon met veel deelnemers. Dat had voor Margreet nog wel wat gedoe meegebracht, want ze had de routes moeten herzien. Soms liepen we een tijdje op een route van de triatlon en dat kon prima mits we goed links liepen. Wat een kanjers zijn dat zeg! Mannen en vrouwen die met dat warme weer zwemmen in zee, fietsen en dan nog een stuk lopen door soms mul zand.

Margreet had een mooie route uitgezet door de duinen, langs de dijk en het laatste stuk langs het strand. De bekende ingrediënten van een eiland: schapen, zee, duinen, duindoorn, helmgras en schelpenpaden. Onderweg een koffiestop op een terras. Toen we na de drankjes en voor sommigen het gebak weer op weg waren bleek dat we Karin ‘vergeten’ waren. Ze was nog even naar het toilet gegaan…… Erg moeilijk waren we niet te vinden en gelukkig was er ook nog de mobiele telefoon.

De route van Margreet eindigde bij het strand zodat iedereen kon kiezen. Terug naar Buren of Nes via het strand of het schelpen pad of eerst nog zwemmen. Laura en Willemien namen afscheid van iedereen en gingen naar de boot. Eind van de week vertrekken ze voor een fietsvakantie en hebben nog veel te doen. Annemiek, Rudolf, Janny, Wim en Ellie gingen zwemmen en wat was dat heerlijk! Het zeewater had een hele aangename temperatuur met een beetje golven voor de deining. Voor Rudolf was het al de tweede keer die dag, want hij was ook al bij de wandeling langs de dijk in zee gesprongen.

’s Avonds eten in Buren met eerst een drankje op het terras, het was nog heerlijk warm. Karin zag er net als de dag ervoor prachtig uit, nu in een mooie lange jurk. Het restaurant was wat oubollig qua interieur, maar de stemming was prima.

Na het eten wilden een paar mensen nog wel even een drankje doen, maar er was niets open hoorden we behalve in Nes. Daar was volgens een paar leuke jonge meiden wel een gezellige tent met ook mensen van onze leeftijd….. We vondendat echter te ver om nog te lopen. Toch zagen we op weg naar de camping een terras met een vuurschaal waar een paar lieve jonge jongens heel vriendelijk hun plaats aan ons af wilden staan. Daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt en nog een afzakkertje genomen.

Zondag was iedereen om 10.30 uur op de camping en gereed om te vertrekken. Er was zaterdagavond al veel gespeculeerd over wel of geen regen zondag, maar droog leken we het niet te houden. We gingenhet zien, want niet iedereen was even goed voorbereid op regen.

Na ca. anderhalf uur was er overleg, wat gaan we doen? Er komt regen. Een deel van de BB-tje wilde doorgaan met wandelen en een deel wilde naar Nes lopen en daar ergens binnen gaan zitten. Geen consensus, maar dat was geen probleem. De groep splitste op in Boetenbaintjes en Binnenbaintjes zoals ze het later in de app noemden. Achteraf voelden de Boetenbaintjes zich stoer (en sommigen doorweekt) en de Binnenbaintjes voelden zich relaxed en hadden toch nog wel een stuk gewandeld, maar met veel minder regen.

Nog een nazit, zonder Karin die droge kleren aan ging doen en Thea die meteen naar haar onderkomen fietste. Met de boot van 17 uur weer naar Holwerd, behalve Rudolf die nog wat langer bleef en Thea die maandag terug ging fietsen naar Drachten.

Een mooi weekend met veel dank voor Margreet voor de organisatie en dank aan de zon die toch veel scheen en de heerlijke temperatuur.

Ellie