Eigenlijk zou Margreet D de rondwandeling Norg leiden, maar ze heeft nog steeds een zeer onwillige knie en is daardoor niet zo mobiel. Hopelijk gaat het de volgende keer wel lukken, Margreet.

Peter nam de wandeling over en leidde 10 BB-tjes om en door het mooiste dorp van Drenthe. Marja kwam van de verkeerde kant op de parkeerplaats bij de Norgerberg en bleef de hele dag gedesoriënteerd en wilde steeds de andere kant op. Gelukkig wist Peter de weg wel, hoewel de gps van Marieke soms uitkomst moest brengen.

Dat kwam vooral door de smalle, kronkelende bospaadjes. We zagen een soort tarantula van mos, een mysterieus verschijnsel. Was hij echt? En wat was het dan? Was hij gemaakt? En waarom lag hij daar? Mooi was ie wel. Ik hoorde ook nog een vreemd vogelgeluid, Thea wist niet welke vogel het was en Margreet S was er niet om uitsluitsel te geven. Ze volgt een bomencursus en kan ons straks precies de namen van alle bomen noemen en misschien ook nog welke vogel in welke boom zit.

Er stonden ongelooflijk veel paddestoelen, maar ik zag geen cantharellen. Had ik eigenlijk wel willen plukken voor Willemien, die helemaal into the paddo’s is. Laura S vertelde dat ze een anijschampignon hadden gevonden, die ze die avond zouden nuttigen. Er bestaat ook een giftige variant van die paddenstoel, maar die stinkt. Deze rook lekker naar anijs. Ik hoop dat ze het overleefd hebben.

We kwamen langs de ijsbaan, die in mijn herinnering altijd een nat ven was en nu een gemaaid grasveld. Hoe je daar ooit nog op kan schaatsen, is mij een raadsel. We rondden het Schipmeer, een mooi groot ven, waar we nog nooit geweest waren. Via het dorp (Bert dacht dat het Donderen was, maar het was Norg) en Pelincks tuin bereikten we de koffiestop ‘het Norgerholt’. Een wat oudere man op sloffen zorgde in vlot tempo voor koffie, cappuccino en appeltaart met een beste hoeveelheid slagroom. We liepen een rondje door het echte Norgerholt, een heel oud hulstbos, en bereikten de Norgeres. Mijn benen en heupen deden zeer, dus ik haakte af. De rest liep naar de Hitlerring in Peest, langs het nieuwe bezoekerscentrum van Staatsbosbeheer en het theehuis de Bosrand. Ze kregen twee korte, doch hevige buitjes op de kop, terwijl ik droog op het overdekte terras van Karsten een broodje tonijnsalade at en lekker zat te lezen in Millennium 6.

Om kwart over vier werden we herenigd in de Norgerberg. Peter kreeg een bierglas met een scheur en doodgeslagen bier. Dat had hij toch niet verdiend. De serveerster wist niet hoe snel ze een nieuw glas en een nieuw flesje Maallust moest halen. Bert sprak van een klassieke wandeling. Martha was blij dat ze toch mee gegaan was, hoewel een tak een beste kras op haar neus had gemaakt en haar aangezicht behoorlijk geschonden was.

Toen we de achterbakverkoop van paprika’s, pepers en druiven net afgerond hadden, begon het hevig te plenzen. Onderweg was er zelfs sprake van een wolkbreuk. In Muntendam was het droog.

Vandaag is een grijze, natte en winderige dag. En voor de zoveelste, en hopelijk niet de laatste keer, waren we bofkonten.

Mariette