Uitgerekend op het moment dat ik mijn jas en schoenen wilde aantrekken werd ik getrakteerd op een prachtige regenboog. Oh jee, dat kon maar een ding betekenen: regen! Halsoverkop de regenjas maar aan, en toch ook mijn hoge wandelschoenen. Volstrekt overbodig zo zou spoedig blijken want na deze ene bui en dit kleine wanklankje volgde het mooiste herfst- en wandelweer dat we ons konden bedenken. Op naar P&R Westlaren, ons startpunt van vandaag, waar we met 14 vrolijke BBtjes vertrokken. Velen van ons hadden net een vakantie achter de rug of hebben het nog voor de boeg dus het was meteen een gekwetter van jewelste.

Peter vertrouwde me toe dat hij weinig tijd had gehad om de wandeling voor te bereiden en hoewel het bekend terrein is presteerde hij het om een paar keer verkeerd te lopen. Hij verdoezelde dat charmant door te zeggen dat we niet fout liepen, maar dat dat andere pad echt mooier was. Ja hoor, dat wilden we best geloven! 

Vanuit Westlaren liepen we een mooie route naar de koffie, zagen heel veel paddenstoelen, wat reeën en genoten van de af en toe opvlammende herfstkleuren. In Zeegse, bij het Witte Huis, konden we zowaar op het terras in het zonnetje zitten, wie had dat ’s morgens gedacht. Om me heen ving ik geluiden op over de appeltaart die niet om over naar huis te schrijven was. Bovendien werd er een te veel aangeslagen op de kassa maar verder alle lof voor dit fijne cafeetje, niet aan de haven maar midden in Drenthe.

Het tweede gedeelte voerde ons via de bekende molen De Zwaluw door het prachtige natuurgebied van de Drentse Aa. Pas om 16.00 zouden we een kleine vergadering hebben in Schipborg, dus we hadden alle tijd en konden zelfs wat rekken. Met het café in Schipborg al in het vizier haalde Peter nog een fijne lus over de Zeegse Duinen voor ons uit zijn koker, wat mij betreft een van de mooiste gedeeltes van Drenthe, en konden we ons nog een keer languit neer vleien in een heitje, een genoegen waar Thea ooit eens een agendapunt aan wijdde. We lagen of zaten goed en wel toen Mariette out of the blue haar rol als voorzitter op zich nam en vroeg of iedereen het er mee eens was om het piepkleine vergaderinkje nu maar even te doen.

Geen bezwaar natuurlijk, op deze prachtige dag vond iedereen alles best. Na uitleg over het hoe en waarom (UBO, Kamer van Koophandel, verandering statuten) kwam de vraag of we met de verandering instemden: algemene instemming. Vervolgens werden we in de gelegenheid gesteld prangende vragen te stellen: doodse stilte… “Had iemand ook iets voor de rondvraag” probeerde Mariette nog, maar wederom: doodse stilte. (Wel hoorden de vogelkenners in de verte een boomklever, maar die telde niet mee).

Peter vond het daarop de hoogste tijd voor de nazit dus spoedden we ons naar Schipborg alwaar de reservering voor 14 personen niet in het grote boek terecht was gekomen. Uitwijken naar het terras was geen probleem, maar had wel invloed op de consumpties: slechts een biertje, voor de rest vooral warme koffie en thee. Traditiegetrouw bedankten we Peter met deze mooie en bijzondere wandeldag, waarna we voldaan en tevreden terugliepen naar Westlaren.

Marja