Twee maanden hebben we mogen genieten van 7 BB-wandelingen en nu is het voorlopig weer uit met de pret. Een groep, die geen familie is, mag buiten niet groter zijn dan 4 personen. En hoewel we ons een grote familie voelen, gaan we dat niet redden, we zijn altijd met 12 tot 14. In blokjes van 4 mag ook niet, denk ik. Tenminste je mag geen blokjesverjaardagen vieren. Je mag minimaal 3 personen ontvangen, die de hele godganse dag mogen blijven, maar niet ieder uur 3 nieuwe. Dan mag je de blokjes van 4 BB-tjes vast ook niet ieder uur van samenstelling laten veranderen.

Mark en Hugo zijn een beetje boos op ons. Wij zijn stout geweest door ons niet van uit onszelf netjes te gedragen, waardoor het virus weer lekker zijn gang kon gaan. Eigen schuld, dikke bult dus. Dan de zweep er maar over of de hamer. Wie niet horen wil, moet voelen. Mondkapje op en bek houden. Ze brengen het wat empathischer, maar toch. ‘En als de GGD zegt op je kont zitten, dan ga je op je kont zitten,’ zegt Hugo. En naar de kroeg mogen we ook al niet meer. Wel met zijn allen naar de kerk. Wij hebben een scheiding van kerk en staat, en dus is de kerk geen publieke ruimte, en dus mag Rutte zich er niet mee bemoeien. Dan gaan wij BBtjes maar met zijn allen op pad, als leden van de Groene Kerk, en de natuur is van ons.

En voor de tweede keer valt Eastermar uit het programma. Het is Thea en Maria of Friesland en ons kennelijk niet gegund. Zelf hebben ze wel genoten van de wandeling door hem voor te lopen, maar wij moeten nog een poosje wachten. Zal wel volgend voorjaar worden. Dan is het daar ook mooi.

Het programma voor de komende maanden ligt klaar en kan ieder moment geactiveerd worden. De veurlopers zijn er helemaal klaar voor en staan, net als wij, te popelen. En ondertussen maar weer in je eentje wandelen of een groepje van maximaal 4 samenstellen. Want wandelen zullen we!

Mijn favoriete Muntendammer rondje kennen jullie al. In de herfst ziet het er heel anders uit. De bermen zijn gemaaid, de bloemen zijn uitgebloeid, de ganzenfamilie is weg, het graan, de aardappels en de bieten zijn geoogst, de akkers liggen er weer kaal bij. De koeien zijn in de winterstalling en het eenzame paard is nog steeds eenzaam. Het stikt van de paddenstoelen en de bomen beginnen mooi te kleuren.Mijn favoriete boom staat te schitteren in de herfstzon. Het is de Amerikaanse tulpenboom en ze staat in de Heemtuin. Het is een soort magnolia, maar dan niet met rood/roze bloemen, nee deze zijn zachtgeel/zachtgroen. Haar deftige naam is Liriodendron tulipifera en ze is voor ongeveer 75,00 euro te koop en kan 55 meter hoog worden. De bladeren zijn ook zachtgroen. Het is dus een ton sur ton boom. In april zit ze dik in de knoppen, in mei komen de bloemen uit en in augustus/september verschijnen de zaaddozen. En alles steeds in dezelfde subtiele kleurstelling, want de bladeren blijven zachtgroen, hoewel ze nu een beetje zachtgeel worden. Dat staat haar ook goed. Een schoonheid is het. Ik bewonder haar iedere dag.

Hugo dreigt dat we tot ongeveer de kerst in deze gedeeltelijke of nog strengere lockdown blijven. Kunnen we weer met z’n allen onder de kerstboom de volgende golf voorbereiden.

Ik hoop dat het meevalt. Aan ons zal het niet liggen. Wij zullen braaf zijn.

Mariette