Omdat het wandelprogramma al verstuurd is naar de leden van de tochtencommissie weet ik dat gisteren een wandeling vanuit Zuidlaren in de planning stond, geleid door Margreet D. We hoefden niet bang te zijn dat we, net als Berend Botje, nooit weerom zouden komen meldde ze er bij in het begeleidende tekstje. Een geruststellende mededeling; anders had ik vast niet mee gedurfd.

Wel jammer dat ik verder niet zo opschiet met die voorkennis: onder het motto "Alles is anders" blijft het programma nog wel even op de plank vrees ik.

Maar wandelactiviteit is er volop:
Janny zette voortvarend een BBtjes-platform-appgroep in de steigers waar een aantal van ons enthousiast gebruik van maakt (wel steeds de zelfden trouwens). Zo werden er kwartetten gevormd, later duo’s, misschien ook wel trio’s, (wie weet?) en nu weer kwartetten.
Binnenkort schijnt het het RIVM te behagen dat we weer met meer naar buiten mogen.

Buiten het platform om wordt er ook van alles geregeld, vorige week waren er heel wat duo’s op pad. Gelukkig hoeven we het niet zonder elkaar te stellen, er wordt veel uitgewisseld onderling. Zo liepen Margreet S. en Jan D. in de buurt van Westerbork, van Peter en Mariette kregen we een foto vanuit Anloo, Thea en ik genoten van een prachtige wandeling in Friesland vanuit Eastermar en Yolanda en Connie liepen een rondje Beilen. Annemiek en Janny gingen ook een dagje wandelen afgelopen week. En ik zet mijn wandelingen met Margreet lekker voort. Soms vanuit mijn huis, richting Kardinge, of gewoon een rondje Paterswoldsemeer, aangevuld met Sassenhein. Onderweg krijg ik vrolijk vogelcolleges van Thea of Margreet. Met andere vriendinnen was ik aan het Vroege Vogelen in de Onlanden. In mijn geval blijft dat helaas teleurstellend amateuristisch. Af en toe denk ik: Hé, volgens mij hoor ik nu een …..! En Heeeel af en toe blijkt het dan te kloppen. Maar daar blijft het wel zo’n beetje bij.

Ik las in de Volkskrant dat politici en media in Ierland gebruik maken van poëzie in tijden van tegenspoed en zo ook nu proberen ze met gedichtcitaten de coronamaatregelen een diepere context te geven. Ik vind dat wel een mooie gedachte. Nu ben ik zelf nooit een ster geweest in het verklaren van poëzie: Ik herinner me zelfs een meewarig hoofdschuddende docent bij een tentamen, maar toen ik onlangs de Veentjesroute bij Zeijen liep trof ik daar verschillende, zelfs voor mij, begrijpelijke gedichten van Pieter J. Struik. Ter bemoediging plaats ik er een, in de hoop dat we binnen niet al te lange tijd weer samen mogen genieten van al wat wij zien.

Marja