"Het was maar goed dat je niet mee wandelen was vandaag, want er was niks aan. Het was koud, er was geen koffie, het was glibberig, het was ver, veel te veel hekjes en bruggetjes en we waren maar met zijn tienen, en we moesten een kwartier staan blauwbekken voor Henk arriveerde. Echt goed waardeloos!" Met dit verhaal begroette ik Peter, die niet mee kon wandelen en de hele dag binnen gezeten had. "Dat bestaat niet", zei Peter "een wandeling van Jan kan niet waardeloos zijn. Je jokt." Toen moest ik wel bekennen dat ik jokte. Ik dacht dat hij zich beter zou voelen als hij niet wist wat hij gemist had. Het was een prachtige wandeling! Wat een bruggetjes, wat een klaphekken, wat een reeën, wat een torenvalkjes, wat een natuur!

We liepen op de grens van Groningen en Friesland langs De Lauwers, daar nog een tamelijk onooglijk stroompje met tientallen zijarmen. En over die zijarmen waren bruggetjes, en ieder bruggetjes had meestal twee klaphekken, en we liepen er wel een uur of 2 doorheen. Dus kan je je voorstellen hoeveel hekjes dat wel niet waren. We liepen door verruigde weilanden met onverwachte plekjes. Een minpuntje was dat op één plek boompjes aangeplant waren, volgens mij helemaal niet op zijn plaats daar: het is een open landschap!

  De Lauwers

We volgden het Abel Tasmanpad, het Mellespad, het Laarzenpad en het Blote voetenpad, dat ligt allemaal zo ongeveer tussen Lutjegast en Opende en is allemaal onverhard. We voeren met een zeer wiebelig pontje in twee keer naar de overkant. Nou ja, wat je maar varen noemt. We moesten zelf aan een touw trekken om de overkant te bereiken. Gelukkig had iedere ploeg een sterke man, en had mijn ploeg daarnaast ook nog Iet met de spierballen. We kwamen veilig over. Het Blote voetenpad is echt gemaakt om op blote voeten over te lopen: veel stapstenen in het water, veel bankjes midden in het water. Maar ook met grote rubberen hangmatten en een 'bungelbank'. Ik ga het nog eens overdoen op blote voeten, daar was het nu nog te fris voor.

Ja, en natuurlijk was een kwartier staan blauwbekken op het station in Grijpskerk, wachtend op Henk, niet leuk. Maar hij maakte het helemaal goed door de hele dag foto's te nemen en galant de hekjes voor ons te open te houden. En natuurlijk was de wind koud en hadden we die alsmaar tegen en liet de zon te veel verstek gaan. Maar je krijgt er wel een lekker strak gezicht van; heb je geen botox meer nodig. En natuurlijk waren alle café's dicht en duurde het heel lang voor we eindelijk koffie konden drinken, maar dan heb je ook wat: koffie voor vooroorlogse prijzen, Mars en Kittekat en geweldige muziek. En natuurlijk was het ver en vermoeiend, maar daar ben je een Boetenbaintje voor. Deze wandeling krijgt vast een plek in de top tien, zoals Wini voorspelde. En Peter, en al die andere Boetenbaintjes die er niet waren, hebben heel wat gemist!

Mariette