wandelaar.png De Boetenbaintjes 

Hunebed4

En alle weermannen en -vrouwen hadden het ons nog zo beloofd: het zou de koudste Pasen sinds 40 jaar zijn, het zou sneeuwen en stormen en vriezen zodat de sneeuw bleef liggen en we een witte Pasen zouden hebben. Maar niets van dat alles. Koud was het wel, ook kwam er een verdwaald sneeuwbuitje langs, maar dat kreeg absoluut geen kans voor een witte wereld te zorgen. En nu op eerste Paasdag schijnt de zon uitbundig, dartelen de lammetjes in de wei van de buren en is het achter glas in de zon buitengewoon behaaglijk.

Dik ingepakt waren we de zaterdag voor Pasen voor onze wandeling door Westerwolde, op alles voorbereid, sneeuw, storm en kou. Regenbroeken, thermo-ondergoed, mutsen, handschoenen en dikke jassen. Tegen de kou was dat ook nodig, maar niet tegen de sneeuw of hagel. Een enkel buitje van een paar minuten, dat was alles. Annemiek trok haar regenbroek dan ook uit bij de koffiepauze; bleek de broek eronder kletsnat te zijn van de condens! Oorzaak? Waarschijnlijk haar thermo-onderbroek. 

En Westerwolde was mooi. We waren er lang niet geweest. We maakten twee lusjes rond Vlagtwedde en schampten lang Sellingen en Wedde. Liepen langs het Ellersinghuizerveld  van reeën die zeer elegant en op volle snelheid over de A's sprongen. Het lentegevoel kwam boven toen we een nijlgans met 3 jonkies zagen. Ze scharrelden in het gras, schrokken van ons en doken het water in, d.w.z. twee jonkies en de moeder. Eentje bleef bovenaan staan piepen, moeders weer uit het water om haar te halen, maar ze had er geen zin in of durfde niet. We weten niet hoe het afgelopen is: twee kleintjes in het riet in het water en de rest van de familie op het land. Ik denk dat ze elkaar wel gevonden hebben, toen we wegwaren.

 
De Ruiten-Aa bij het Metbroekbos en het Eemboerveld bij Smeerling

We dronken koffie in het theehuis van Natuurmomenten in Smeerling met warme vlaai en heerlijke paaseitjes. Helaas was Jo, onze hoffotograaf, ziek en dus kunnen we niet bewijzen hoe mooi het was. (Beterschap, Jo). Twee aspirant-leden vonden het een geweldig mooie wandeling, waren onder de indruk van de Google-earth uitdraai van Peter, vonden het verbazingwekkend dat we zo zonder mopperen Peter over al die drassige paadjes volgden, en we uitermate relaxed bleven als een pad niet onmiddellijk gevonden werd. Maar ze waren ook bekaf omdat we zo stevig en zonder al te veel stil te staan doorliepen. Maar het weer was er ook niet naar om lekker te pauzeren. 

Met rode konen zaten we om kwart voor vier in de kroeg, toen de beloofde sneeuwstorm leek los te barsten. Ach, ook dat bleek maar een plaagstootje en was halverwege de terugweg al weer vertrokken. Het bewijst eens te meer, dat je je niets aan moet trekken van weersverwachtingen, laat staan een weeralarm, want die storm van vorige week was vooral een storm in een glas water. In werkelijkheid valt het bijna altijd mee en heb je spijt als je thuis gebleven bent. 

Mariette