Vanmorgen bij het opstaan keek ik even naar Buienalarm voor het weer voor vandaag. De hele dag regen was de voorspelling. Pfffff, ga ik wel wandelen? Ja, ik ga wandelen, het lijkt me toch wel lekker en deze zomer ga ik een trektocht maken in Engeland, daar regent het vast ook wel. Kan ik meteen kijken of mijn outfit een beetje regenbestendig is.

Er waren meer Boetenbaintjes die de regen aan durfden, 8 stuks stonden er bij het station. Zelfs Hans Peter, die pas de vorige avond thuis was gekomen na bijna 4 weken vakantie in India en Istanboel, was van de partij. Een echte bikkel!

Goed ingepakt met regenjassen, regencapes, regenbroeken en rugzakhoezen gingen we van start in Gasteren. Na ruim een kilometer over de weg kwamen we op de mooie paden. We hebben door mooie stukken van het Balloërveld gelopen. Door de regen en doordat je veel naar de grond moest kijken om plassen te vermijden hebben we wel minder van de omgeving gezien dan anders.

De tocht was af en toe uitdagend. Door de regenval van de afgelopen dagen was een smal slootje waar we overheen moesten nu wel 2 meter breed, dat ging écht niet lukken. Hoe nu verder om de route te kunnen volgen? Na een tijdje zoeken naar mogelijkheden ontdekten we dat het mogelijk was om over een andere sloot, door een weiland met schapen en klimmen over een aantal hekken, toch de weg te bereiken waar we moesten zijn. Wie het lastig vond om over het hek te komen kreeg hulp van iemand anders en zo lukte het iedereen.

Gelukkig duurde het daarna niet lang voor we de Herberg van Loon bereikten. Koffie, soms met echt eigen gebakken appeltaart (Manon zelfs met een bolletje ijs….) of monchoutaart maar vooral warm én droog! Daar waren we wel aan toe en we hebben ook wat extra lang genoten van deze plek. We voelden ons best wel stoer om in de regen en wind te wandelen. En nog wat extra toen een gast in de Herberg van Loon zei “je moet toch wel krankzinnig zijn om met dit weer te gaan wandelen“. 😊

De tocht die Frieda had uitgezet was ongeveer 23 kilometer. Ze vertelde dat het mogelijk was om aan het eind een laatste lus niet te lopen dat zou ongeveer 3 kilometer schelen. Na redelijk democratisch overleg besloten we om deze lus te schrappen. Ondanks de goede regenkleding voelde alles toch wel klam en menigeen had natte voeten van het water van de regenbroek dat de hele dag op de schoenen drupt. Of door het lopen door zeer drassige stukken waarbij plassen echt niet te vermijden waren.

Bij het eindpunt in Gasteren hebben we bij het Pannenkoekenhuis nog genoten van een heerlijk drankje waarna iedereen naar huis ging voor een warme douche en droge kleren.

Dank voor deze mooie uitdagende tocht Frieda!

Ellie