‘Silly walks van John Cleese goede training. Kost 2,5 keer zoveel energie als normaal lopen. 11 minuten a la John Cleese is 75 minuten intense fysieke inspanning’. Aldus kopte NU.nl. Misschien een idee om iedere BB-wandeling mee te beginnen. Maar ik zou ook weleens willen laten onderzoeken hoeveel energie een BB-wandeling kost. Zeker zo’n 24 kilometer tocht van Jan D. van afgelopen zaterdag. 14 BB-tjes wilden zich voor de kerst nog wel even uitsloven en uitwaaien en dat hebben ze geweten.

We begonnen in Vries met een klein buitje. Daarna bleef het de hele dag droog op een paar druppels na.

Rudolf had nieuwe schoenen. Mooie leren Meindls van Oudman. Hij was zeer tevreden, zowel over de schoenen als over Oudman. Het bleek de schoenenwinkel te zijn waar hij vroeger met zijn moeder ‘degelijk’ schoeisel kocht. Toen hij binnenstapte was het of hij 40 jaar terug in de tijd ging.

In een stevig tempo bereikten we vrij snel de Natuurplaats van Staatsbosbeheer in Donderen. Voor het eerst zaten we binnen en ontdekten daar heel veel hebbedingetjes. Vilten vingerbeestjes, vogels in allerlei maten en materialen, sjaals, egels, kippen. Teveel om op te noemen. Ik kocht een kip, Frieda trakteerde zichzelf op een goudhaantje, en Willemien kon zich niet beheersen en kocht en een vingervosje en een sjaal en een kleine specht en een Japie Krekel. Die laatste voor haar moeder.

Om aan de 21 kilometer te komen maakte Jan een grote lus via het vroegere theehuis, de Peestermaden en langs het Oostervoorse diepje naar het Noordse veld. Het was modderig en glibberig en robbelig. De schoenen van Rudolf konden goed getest en onze beenspieren werden op de proef gesteld. Tijdens de lunchpauze bleek dat Willemien de kringloopwinkel wel erg letterlijk nam. Vol trots kwam ze thuis met een ouderwets aardappelmandje of zo. Laura bleek hem een half jaar eerder daar gebracht te hebben. Annemiek had eigenlijk teveel kerstspullen naar Mamma Mini gebracht en had de neiging ze weer terug te kopen. En natuurlijk was er het verhaal van de mevrouw die voor 1 euro iets bij de kringloopwinkel gekocht, dat nu 4000 euro waard was.

Op het Noordse veld of de Negen Baargies, zoals het in de volksmond heet, stonden een paar Schotse Hooglanders op het pad. We liepen er met een eerbiedige boog omheen. De geiten stonden vanachter het draad nieuwsgierig toe te kijken. In de Zeyer strubben memoreerden we het feit dat we Wim en Theo kwijt geraakt waren. Het is al minstens 20 jaar geleden, maar het staat in ons geheugen gegrift en hoort bij de vele anekdotes.

Het stuk van Zeyen naar Vries was mooi door de weilanden langs een diepje. Maar het gras was robbelig door de trekkersporen en hoog en nat. En het was een lang stuk. Een kwestie van het ene been voor het andere zetten en doorgaan. Poeh, wat een zware benen had ik. En ik was niet de enige. Gelukkig zorgden 4 springende reeën voor afleiding.

In het hulstbos vlak voor Vries slaagden we erin Willemien en Annemiek kwijt te raken. Een kwartier na ons kwamen ze ieder met een tak hulst in de kroeg aan.

Die 21 kilometer waren dankzij de lus toch 24 geworden. We bedankten Jan, wensten elkaar goede feestdagen en liepen naar de auto. Peter moest nog even plassen en deed dat op de parkeerplaats naast de auto in de heg. Helaas voor hem reed er een politieauto langs (want behalve van het gemeentehuis is het ook de parkeerplaats van het politiebureau), die natuurlijk omkeerde. De agenten spraken Peter vermanend toe. Ze snapten dat de nood hoog kon zijn, maar dit was echt niet de juiste plaats. Met een ‘prettige feestdagen’ mochten we gaan.

Ik wens jullie allemaal goede feestdagen en een goed nieuwjaar, met weinig extra ledenvergaderingen en veel mooie en gezellige wandelingen.

Mariette