Het beloofde prachtig weer te worden dus maar liefst 21 Boetenbaintjes hadden zich verzameld op het station. Waar zo vaak voor werd gevreesd gebeurde nu echt: er waren te weinig auto’s. Willemien wilde haar auto wel beschikbaar stellen dus samen met Bert gingen ze die ophalen. Een half uur later dan gepland vertrokken we richting Spier.

Aangekomen in het Nationaal Park Dwingelderveld begon de mooie wandeling door bos en heide. Bij de eerste koffiestop bij De Bospub wachtte ons de reeds aangekondigde verassing: een kop koffie of thee en gebak naar keuze op kosten van de Boetenbaintjes. Dat liet niemand aan zich voorbijgaan. Als enige tegenprestatie werd van ons verlangd dat we in twee zinnen ons meest bijzondere ervaring met de Boetenbaintjes op een memo opschreven. Het resultaat zal te bewonderen zijn in het jubileumkrantje. Genietend van de traktatie konden we ondertussen naar de vogeltjes kijken die hun huisje hadden gevonden in de vogelhutjes die aan het café waren vastgespijkerd.

Daarna vervolgden we onze weg en kwamen we langs  de beroemde telescopen die ons beelden konden brengen tot ver in het heelal. We vroegen ons af of er al contact was gelegd met buitenaardse wezens. Sommige mensen vonden het overigens interessanter om in het grasveld te turen naar addertjes die lagen te zonnebanken. We lieten de telescopen en addertjes achter ons en wandelden verder door bos, over heide en zand en langs poeltjes. In de verte hoorden we de koekoek die het voorjaar aankondigde. Vervolgens hoorden we een geluid dait niemand kon thuisbrengen. Was het een vogelgeluid, piepte er een waterpomp die door de wind werd aangeroerd, was het wat anders?  De vogelapp van Thea bracht uitkomst: het leek op het geluid van een jonge havik. Daar hielden we het maar op.

Op ongeveer de helft van de wandeling was het tijd voor een pauze. Ondanks de aanwezigheid van een drietal tafels met bankjes verkoos de meerderheid van de wandelaars een plek op de lange houten balken langs de parkeerplek. Daar zat je namelijk in de zon. Het was erg geinig om naar te kijken, er zullen ongetwijfeld veel foto’s van zijn gemaakt. De wandeling werd vervolgd. Peter tuurde voortdurend op zijn GPS om te kijken of we wel goed liepen. Af en toe moesten we rechtsomkeert maken, maar het grootste gedeelte van de wandeling ging recht toe recht aan. Aan het eind van de wandeling leek het toch even mis te gaan. Gelukkig waren we wel op de goede koers en kwamen we terecht bij Hotel Spiers, beter bekend als Van der Valk.

Daar streken de 21 Boetenbaintjes neer op het terras wat even een schrikreactie teweeg bracht bij het personeel. Het palmbier was uitverkocht maar voor het overige kreeg een ieder wat hij of zij wenste. In de schaduw was het toch wat koud dus na enige tijd was bijna iedereen verhuisd naar een plakje in de zon. Na het afrekenen bleek er toch nog 1 onbetaalde palmbiertje op de rekening te staan. Dat mysterie zal wel nooit opgelost worden. De Boetenbaintjes lieten nog andere sporen na, in de vorm van gras en modderdeeltjes op de verblindend witte tegeltjes in het hotel. Deze werden echter door het personeel op adequate wijze weggeveegd.

Al met al een zeer geslaagde jubileumwandeling, Peter bedankt hiervoor en tot slot kan ik melden dat we 25 km hebben gelopen!

Sander