In juli zou Jan D. naar het Mantingerzand, een prachtig stukje Drenthe. Ik baalde dat ik met vakantie was en niet mee kon. Maar gelukkig waren er te weinig auto's en werd er alternatief gewandeld in Borger. Zaterdag 8 oktober was de herkansing. Ik kon, er waren 3 auto's voor 9 BB-tjes en dus ging het door. We reden naar Midden Drenthe, omgedoopt tot magisch Drenthe, en kwamen door dorpjes met namen als Garminge, Mantinge en Balinge. Ik kreeg onmiddellijk associaties met de hobbits Bilbo en Frodo Balings, wonend in de Gouw, ook wel Midden Aarde genoemd, en ging de hele dag op zoek naar hen.

Het was een prachtige najaarsdag met veel zon, weinig wind en fantastische wolkenluchten, die zo nu en dan grijs en donker werden, maar waar geen druppel regen uit viel. De jassen konden uit en eigenlijk had het brokje wel aan gekund. We liepen eerst richting Gees door een prachtig, kleinschalig, niet verkaveld landschap, waar een kudde Hooglanders rustig liep te grazen en de Geeser stroom weer meanderde. De koffiestop in Gees bij ijssalon Talenti was super. We zaten heerlijk in het zonnetje en lieten ons kussentjes en allerlei lekkernijen brengen. Bij de prima koffie kreeg je in een minihoudertje een mini-ijsje en een glas water. Als je voor de koffie compleet ging werd het nog feestelijker: eigengemaakte appeltaart met kaneelijs en slagroom, geserveerd met een metalen spork. Toen er nog 1 kopje koffie op het blad stond, reageerde Martha niet en dacht dat deze niet voor haar was, want ze had toch koffie compleet besteld? Maar ja, het compleet kwam in de 2de ronde. Ik nam een gemberijsje mee voor onderweg. Goddelijk!

Net buiten het dorp was een boerderij met een groentepluktuin en varkens. Ze zagen er heel bijzonder uit en bleken gestippelde Bentheimers. Moedervarken kwam met minstens 12 babyvarkentjes in een draf naar het hek. Daar keken ze ons hoopvol aan en knorden gezellig. Dat was nog maar het begin. Zo ver het oog reikte was het land verkaveld in kleinere stukjes, waar overal groepjes varkens liepen. Een mooi voorbeeld van extensieve varkenshouderij. Nog maar nauwelijks bekomen van dit moois, ontmoetten we een kudde geiten, die ook al zo'n bijzonder uiterlijk hadden met lange haren, grote horens en heldere ogen, soms met pony. Ik denk dat het Nederlandse landgeiten waren. Er was er eentje die net naar de kapper was geweest en een coupe soleil had laten zetten over haar hele lijf. Ze stond te pronken en te flirten en liet zich gewillig fotograferen. En ook daar waren babygeitjes die dicht bij hun moeder bleven, maar het fotogenieke al in zich hadden.

Wij konden ons geluk niet op en het bleef maar mooi en slingerend over een houtwal met bomen bereikten we de Hoge Stoep, een prachtig heidegebied, waar een echtpaar op een bankje in de zon zat te genieten. Op het Mantingerveld kwam er een kudde nieuwsgierige koeien op ons af, van die mooie lichtbruine, Blonde d'Aquitaine?

En eindelijk kwam ons toetje. Jan had het mooiste voor het laatst bewaard: het Mantingerzand. Sinds er geen duizenden schapen meer grazen, doen de grillig gevormde jeneverbesstruiken het geweldig. En daarmee ben ik ook weer bij de hobbits. Het dichte struikgewas doet denken aan het Demsterwold, de eeuwenoude bomen met hun grote en grillige wortels kunnen zich zomaar losmaken en zich als enten gaan gedragen, het is zwaar lopen door het stuifzand en het voelt of je de queeste met de ring aan het volbrengen bent. Maar er is geen hobbit te zien. Het is er wel uitzonderlijk stil, geen ander geluid dan het geroep van de wulp.

De nazit is op de veranda van de Voscheheugte, ook al op zo'n prachtige, idyllische plek, waar Janny wel een feestje wil geven. Intiem houten gebouw, mooi ingericht, lekkere wijn, aardige bediening en een mooi kampeerterrein erachter, zodat je na het feest zo je tent in kunt rollen of nog even bij het kampvuur gaat zitten. Of je gaat slapen in een duurzame trekkershut met eigen wc, keuken en verwarming en zicht op de ondergaande zon en de volgende dag een ontbijt in het restaurant.

Ik had Peter al eens gouden medaille gegeven, maar wij waren unaniem van mening dat Jan D. er ook één verdiende. Je hebt per slot van rekening ook meerdere Nobelprijswinnaars.

Mariette