We liepen langs drie Aa's: de Westerwoldse Aa, de Ruiten Aa en de Mussel Aa. Ze waren alle drie even mooi en leken op elkaar. Op 1 punt kwamen ze bij elkaar en/of liepen in elkaar over. We liepen ook nog langs het Veeler diepje en het Boelo Tijdenskanaal.

Persoonlijk vond ik het stuk langs de Westerwoldse Aa na de camping Wedderbergen richting Bellingwolde het mooist. Het pad was smal, we hadden de zon en de wind in de rug, het riet ruiste en een klein motorbootje met een jong gezin en een hond voer op het water. De hond was het kennelijk gewend en had echte zeebenen of aa-benen.

Op het land werd hard gewerkt. Het meeste graan was eraf, maar de stoppels moesten nog omgeploegd, de aardappels werden gerooid, overal zag en hoorde je de trekkers, die veel kilometers maakten op al die hectares grond.

12 BB-tjes verzamelden zich bij het buurthuis in Veelerveen of all places. En alweer konden we de korte broek en de brokjes aan. Laatste keer? Je weet het nooit met deze nazomer. Wat mij betreft mag dit mooiste weer van de wereld wel zo blijven. Jaqueline was sinds tijden weer terug en dankzij de stokken volbracht ze de wandeling prima.

Gerard had een map met allerlei briefjes bij zich en zei dat hij daar een wandeling van bakte. Hij hield zich niet aan de gebaande paden en struunde dwars door de klavervelden en over dijken met hoog gras. Mooi en spannend en goed voor de kuiten. En zo kwamen we door Wessinghuizen waar we een pauze hielden op een bijzondere bank. Een soort grote, hoge, houten, open treincoupé. We rondden Wedde, waar we helaas geen koffie dronken, liepen rond de plas in de Wedderbergen en hadden de koffiestop op het terras van het campingrestaurant. De cappuccino was matig, de dubbele espresso was duur, maar het ijsje was goedkoop en we zaten heerlijk in de zon.

Langs de Westerwoldse Aa en over een hele lange dijk met hoog gras bereikten we de rand van Bellingwolde, waar we een korte pauze hadden aan de rand van een visvijver. In het bos tussen Bellingwolde en Vrieschelo raakten we 3 Bb-tjes kwijt. Zij ons trouwens niet, want ze hadden niets in de gaten gehad. Peter bracht ze weer terug in de groep. En toen kwamen de laatste loodjes langs het Boelo Tijdenskanaal. Heel in de verte zag je de molen van Veelerveen, die nauwelijks dichterbij leek te komen. Het was warm en de voetjes voelden de kilometers.

Eindelijk zaten we bij het buurthuis op het terras aan het bier. Gerard trakteerde op borrelhapjes. Het onderwerp van gesprek was de hele dag al de Nijmeegs vierdaagse en zette zich op het terras voort. Henny en Martha hebben het plan opgevat die volgend jaar te gaan lopen. Henny dacht dat ze het nog in beraad had, maar wij wisten te vertellen dat Martha zeker ging. Er is dus geen ontkomen meer aan. Via internet had Henny zich al goed voorbereid met trainingsschema's en eetvoorschriften. Ze gaat eerst 2 maanden vakantie vieren in Argentinië en Chili en begint in februari 2017 aan de voorbereidingen. Margreet S. en Angela willen wel mee trainen.

We overwogen nog om Henny in Zuidbroek uit de auto te zetten, zodat ze de 40 kilometer nog vol kon maken. Als je het na zo'n wandeling redt om nog 15 kilometer extra in je eentje langs de A7 te volbrengen, dan zit het mentaal goed en is de Vierdaagse een peulenschilletje. Ik heb bewondering voor Henny en Martha, maar ik moet er niet aan denken om zoveel kilometers over zoveel asfalt over zoveel dijken met zoveel mensen te lopen. Geef mij de ongebaande paden langs de drie Aa's met een klein clubje BB-tjes maar.

Mariette