Vorig jaar ging onze jaarlijks picknickfestijn niet door, het zal de meesten van ons niet zijn ontgaan. Na de pandemie was de reislustigheid blijkbaar zo groot dat zich voor dit vaste evenement slechts drie liefhebbers hadden aangemeld en dat betekende: Afblazen! Maar na een jaar hadden we de tegenslag wel verwerkt.

Bovendien lijkt het een eenmalige dip te zijn want dit keer kwamen er maar liefst 17 BBtjes op af. Kijk, zo kennen we elkaar weer!

Maar voor niets gaat de zon op: eerst moest er gewandeld worden. Voordat we van start gingen moest er eerst een soort “wie is wie” spel worden gedaan. Sommigen van ons waren volstrekt onherkenbaar achter een grote zonnebril en onder een dito hoed. Die grote variatie aan hoeden en petjes had wel iets komisch vond ik, en ze waren geen overbodige luxe, zo zou snel blijken.

Jan had, geheel in zijn stijl, weer een mooie tocht voor ons bedacht. Gelukkig was het een schaduwrijke wandeling want er valt veel over deze dag te zeggen, maar het overheersende thema van vandaag was toch vooral: Pffft, wat is het warm!!

We liepen eerst al puffend in een rustig tempo vanaf het Loomeer over het beboste Schoonloërveld naar Orvelte. De droogte van de afgelopen weken was goed waarneembaar in de natuur: wat was het gras al weer geel en dor. Maar er viel ook van alles te genieten, de vogels waren nog lang niet uitgefloten, de wilgenroosjes bloeiden volop en ook de bramenstruiken stonden verwachtingsvol te bloesemen. Na de koffie werd het allengs warmer en benauwder, wat het wandeltempo niet bepaald ten goede kwam. We wilden eigenlijk nog wel even pauzeren, maar hadden niet gerekend op de horde muggen die in ons een smakelijk hapje zagen. Door dan maar weer.

Erna en Annemiek hadden ’s morgens al meegedeeld dat ze een stukje zouden afsnijden, maar waren nogal besluiteloos, zodat ze na de pauze bij elk kruispuntje overlegden of ze dan hier of toch nog wat verder zouden afslaan. Uiteindelijk grepen wij in: “Ga nou maar!!” En jawel, dat hielp. Via het nu mooi droge, maar meestal kletsnatte Elperveld liepen we terug naar het Loomeer waar het lekker rustig en van een inmiddels zeer aangename temperatuur was. Beter konden we het nauwelijks treffen. Moe door de warmte ploften we neer in het zand.

Voor we ons te buiten gingen aan de heerlijke hapjes van Zia Maria, gingen, traditiegetrouw als we zijn, de bladerdeeghapjes van Mariette er in als koek. Voor de 20e keer dachten we, zo ongeveer. Waar ik persoonlijk heel blij van werd: de nieuwe aanwas van BBtjes leden die voor het eerst mee picknickten en er zichtbaar van genoten. Zoals Gerrit zei: “Dit houden we er in!” Zeker, dat doen we al járen!!

Bedankt Jan voor de mooie wandeling en bedankt Mariette voor de organisatie van deze zeer geslaagde picknick.

Marja