Het had zo mooi kunnen zijn. Veurloper Peter had een na-verjaardagswandeling gepland rond Norg, mijn geboorteplaats. Langs allerlei nostalgische of nieuwe plekjes, zoals het heitje met de eik, waar de as van mijn zusje en moeder verstrooid ligt, langs het nieuwe bezoekerscentrum van Natuurmonumenten op het Noordseveld, door het Norgerholt, waar het oude restaurant geheel vernieuwd is en waar Pim en Tim de scepter zwaaien, enzovoort en zo verder. Maar op 28 november gooide corona, zoals het hele jaar al, roet in het eten. Geen grote BB-familieverjaardag, geen Norg.

Gelukkig wilde Jan D. ons wel trakteren op een rondje Hijkerveld. Een geweldig plan, dat ik met beide handen aannam. Ik was lang niet op het Hijkerveld geweest en wat is het daar mooi. Het weer was grijs en aanvankelijk was het ook koud. Maar de kou viel al snel reuze mee en het mistige grijs gaf de heide een toepasselijke mystieke sfeer. Vooral ook, omdat het heel stil was met bijna geen wind en weinig wandelaars. Wel heel veel schapen rond de schaapskooi. De schaapsherder was aan het werk met 1 hond. Geen bordercollie, want die vond hij te zenuwachtig en ook geen 2 honden, 1 vond hij genoeg en prettiger. Het was een Australisch merk, die hond en gunde ons geen aandacht. Zij was aan het werk, liep met de neus over de grond en had een mooie krul in de staart. Als zij niet aan het werk was , was het speeltijd. Geweldig dat zo’n dier feilloos het onderscheid tussen spelen en werken weet.

Het voordeel van corona is dat de veurloper geen rekening hoeft te houden met de horeca onderweg. We bleven dus de hele wandeling buiten bebouwde kommen en dronken meegebrachte koffie op een bankje met mooi uitzicht en ik had voor de appeltaart gezorgd. Mijn medewandelaars zongen met de hand voor de mond en heel ingetogen ‘lang zal ze leven’. Wat een mooie na-verjaardag.

Tussen de uitgestrekte heidevelden, met overal grote of kleine vennen, waren bospercelen. Dat klinkt saai, maar ze waren juist heel romantisch.  Geen donkere wouden, maar licht met mooie, hoge bomen, slingerpaadjes die een beetje op en neer gingen. De bodem was overal bedekt met frisgroen mos. Je zou er zou op willen gaan liggen. Nu te koud en nat, in de zomer nog maar eens terugkomen.

Tussen de bossen en heidevelden kwamen we langs een bollenkwekerij. Ze waren druk bezig de bollen schoon te maken. Het was er een grote blubberzooi. Welke bloemen ze kweekten weet ik niet, maar het is erg slecht voor de natuur vanwege het hoge gebruik van bestrijdingsmiddelen.

We eindigden de wandeling weer over het uitgestrekte heideveld, nu nog stiller en mystieker in de schemering. Het hoge gras was heuphoog en goudbruin en wij liepen daar als mooie silhouetjes tussendoor.

Wat een geweldige dag en wat een mooi cadeau. Bedankt.

Mariette