wandelaar.png De Boetenbaintjes 

Hunebed4

Smilde2We hebben er een nieuwe pauze bij. Naast de korte pauze, de lange pauze, de plaspauze, de broodjespakpauze, de omkleedpauze en de lekker-lang-in-de-zon-ligpauze, hebben we nu ook nog de Olympische pauze. Soms valt die pauze samen met de koffiestop en staan alle mobieltjes tegen elkaar in te tetteren en verslag te doen van het schaatsen.

Soms staan we midden op de heide stil en horen we dezelfde geluiden en staan we in groepjes van vier om het mobieltje. En soms is het een dubbele mobiele pauze (voor zover een pauze mobiel kan zijn), we bewegen en kijken gebiologeerd naar het mobieltje. 'We' wonnen twee keer brons, de laatste medailles op de Olympischer Spelen. Over vier jaar komt de Olympische pauze terug. Bij de zomerspelen kennen we deze pauze (nog) niet.

Tussen het schaatsen kijken door maakten we een prachtige wandeling rond Smilde met een recordaantal hoogtepunten. Het begon al met een recordaantal mannen. Van de 17 BB-tjes waren er 7 een man. Dat zijn bijna alle mannelijke leden. Het weer was ook een hoogtepunt, vooral toen na de koffiestop de zon ging schijnen. Die Siberische schrale oostenwind viel reuze mee, ook al omdat Jan D. ons op de juiste momenten uit de wind hield, hoewel diezelfde wind onze veurloper bijna gewurgd had; als een gouden medaille had hij de kaart om zijn nek en de wind draaide het touwtje zo vaak rond, dat hij bijna stikte. Laura R. redde hem. Van zo'n frisse wind krijg je bovendien mooie rode wangen. Marja en Margreet S. hadden dat niet echt nodig, die hadden een mooi kleurtje gekregen in Spanje, waar het soms 24 graden was. Laura en Jan hadden het ook niet nodig. Zij hadden geschaatst op de Weissensee met temperaturen van 24 graden onder nul.

We liepen afwisselend door het bos en over het veld en bezochten een vogelkijkhut, die je bereikte door een hele lange, enge, donkere gang en een wenteltrap. Boven blies de wind door de ramen, maar het uitzicht was mooi. Na de koffiestop in een lekker ouderwets café tegenover het verlaten gebouw van speelstad Oranje, bereikten we het Hijkerzand, wat naar ik dacht het enige hoogtepunt van de wandeling zou zijn. We werden welkom geheten door een grote kudde Schotse hooglanders en zagen voor ons een groots, gouden heideveld met veel vennetjes, die schitterden in de zon en met aan de horizon een grote kudde schapen. Het nodigde uit tot een ligpauze, maar dat was toch wat fris.

boereninhetbosEven later liepen we over een smal pad door een donker dennenbos. Het leek wel of de grond omgewoeld was door varkens. Maar we waren toch in Drenthe en niet op de Hoge Veluwe? We hoorden geknor en plotseling kwamen de varkens van alle kanten aan gelopen. En het bleef niet bij dit ene bosje, het hele bos leek wel een Swienenparadies. Een heel verrassend hoogtepunt. Aan het eind van het bos vonden we een bord met uitleg. Het is een mooi boerenproject (www.boereninhetbos), je kan een varken adopteren, je kan varkensvlees kopen en als toppunt van genot kun je een date met een varken maken. Het leek ons een mooie prijs voor de quiz in het jubileumjaar.

Een ander hoogtepunt was dat Margot drie maanden na haar heupoperatie een hele wandeling uitliep zonder problemen. Niet eerst een halve proberen. Nee, gewoon meteen volle bak en ook nog over een hek klimmen. Als iemand een gouden medaille verdiend heeft, dan zij wel. Chapeau!

In de kroeg van de nazit kregen we een eigen rookvrije ruimte. In het voorste gedeelte mocht je nog gewoon roken! Alcoholvrij bier was er niet, 'daar is geen belangstelling voor in Smilde'. Echt bier is ook lekkerder, zeker Hertog Jan van de tap. En zo kwam er genoeglijk einde aan een fantastische dag met een echte Jan D. wandeling.

Mariette