Eindelijk was het weer eens zover: we lagen met 20 BB-tjes languit in de hei in de zon. Dat was lang geleden. Weliswaar maar een half uur, want zo warm was het nu ook weer niet, maar fijn was het wel en Sietske trok zelfs haar broekspijpen op om bruine benen te krijgen. We kunnen het ook een heilige pauze noemen. De hele dag was eigenlijk heerlijk en heilig. Marja had een mooie route bedacht rond Schoonoord. Het was lekker weer met zon en weinig wind en je rook en hoorde de lente. De eerste kieviten lieten zich horen, maar niet zien en de buizerd vloog traag over de es. Toen Marja voorliep had ze ook nog een eekhoorn en reeën gezien, maar die hielden zich nu gedeisd voor zo’n grote club.

De logistieke voorbereiding had aardig wat tijd en appjes gekost. Het leverde 5 auto’s op, ruim voldoende dus, ook al waren er een paar onverwachte meelopers, die anders met de auto kwamen en nu zonder. Zo kwam Janny zonder chauffeur Wim, omdat hij last van zijn rug had en kwam Jan R. met de trein en zonder Laura, omdat ze met de auto naar Lauwersoog was om hard te lopen op Schiermonnikoog. En Iet was met de bus, omdat Ben de auto nodig had. De routebriefjes waren ook met zorg gemaakt en zeer uitgebreid. Het waren twee pagina’s die vanaf het station tot het eindpunt minutieus de weg wezen. Marja had een kruis door het eerste stuk gezet, omdat dat volgens haar bekend terrein was. Ik herinner me echter momenten dat al op het Julianaplein de verkeerde afslag genomen werd. Hoe dan ook, ze waren goed en toch waren 3 chauffeurs zo eigenwijs om een eigen route te nemen en niet via Assen, maar via Borger te gaan. Via Assen bleek sneller!

Toen iedereen ook nog de goede schoenen aan had en alle GPS-en en telefoonappjes ingeschakeld waren, konden we op pad.

We liepen door de bossen rond Schoonoord, die er bijzonder uitzagen. In een deel was de ondergroei helemaal kaal en in een ander deel groeiden omgewaaide en bemoste oude bomen gewoon weer recht omhoog. Op de es zagen we een merkwaardig bouwwerk. Het leek wel een hele grote tunnel en in het grasland er omheen stonden allerlei pellets rechtop of scheef. Wat zou daar nu in zitten? Jan D. dacht het een kippenschuur was met een wel heel ruime uitloop. Die pellets dienden dan als schuil- of speelobject. We zouden het gebouw in de loop van de dag nog twee keer zien.

De koffie en de appeltaart in Orvelte waren goed, hoewel de taart wat aan de koude kant was. Toen we buiten kwamen was de lucht echt blauw en konden de jassen uit. Het Orvelterzand nodigde, zoals gezegd, al snel uit tot een heiligpauze.

We liepen daarna de Meeuwenplas helemaal rond. Dat was het enige natte stuk, waar we slalommend onze weg moesten zoeken. Er lag een hele kudde Schotse Hooglanders op het pad en bij het hek stond een angstig jong stel dat er niet langs durfde. Wij wel natuurlijk, wij zijn ervaren en niet bang en zij konden veilig met ons meeliften. In een weiland wat verderop liepen heel veel prachtige paarden, zwarte en zwart-witte. Ze hadden een prachtige loop op die hoge, lange benen. Annemiek vroeg zich af of ze niet gejat werden, want ze zijn toch veel geld waard. Ik dacht dat ze minder waard waren dan een voetballer. En dat is niet eerlijk, want ze zien er veel mooier en sierlijker uit. Ze stelden zich wel heel netjes op met de hoofden naar ons toe, zoals een voetbalelftal aan het begin van de wedstrijd.

Na 22 kilometer bereikten we het eindpunt en smaakte het bier goddelijk. Marja vroeg zich af of er wel foto’s gemaakt waren. Onze hoffotograaf Wim was er immers niet. Dus ontbreekt ook een foto die Marja iedere wandeling van hem maakt. We overwogen een foto te maken met de tekst “Wim is weg” of “Waar is Wim”. Dus Wim, we hopen dat je volgende keer weer van de partij bent, zowel om foto’s te maken als ook om vereeuwigd te kunnen worden.

Mariette