De Boetenbaintjes
Klinkt vliegtuiggeluid, roept de uil, hoor je Boetenbaintjesgekakel en zingen de vogels.
Het was weer een prachtig Hemelvaartweekend. Prima weer, mooie wandelingen, goed eten en drinken, goede stemming. We begonnen met 13, Manon kwam vrijdag in haar uppie, en zaterdag na de wandeling vertrokken Manon en Annemiek en Peter en Mariette, en bleven er dus 10 over.
De wandelingen
De eerste dag was meteen heftig. Na een uur een steile klim. Boven gekomen bleek het pad naar beneden verdwenen te zijn en mochten we weer terug. Op naar Tecklenburg. Op inderdaad. Via het Heksenpad, steil en met trappen en nog steiler. Denk je dat je er bent, moet je nog een stuk. Voordeel was dat de rest van de dagen qua klimmen een eitje was. De uitzichten waren prachtig in dat glooiende landschap. Het koolzaad stond in het zaad. Gerstvelden met klaprozen en een enkele korenbloem. De tweede dag was de weg echt weg. Het pad werd struikgewas. Ergens die kant op moest het pad zijn, zei Jan. Samen met Rudolf en Peter ging hij op zoek. Hier is een pad, nee toch niet, deze dan, hmm zou kunnen. Nee ook niet. Afijn, na een kwartier struinen waren we weer op het rechte pad. Door het aantal kilometers was deze dag ook zwaar, vooral omdat we na het eten nog eens 4 kilometer naar de camping mochten lopen. Goed voor de spijsvertering, zeg maar. De derde dag was relaxed op en neer, met pauzeplekken en plasgelegenheid met mooie vergezichten. Jammer was dat de jonkies de bankligplaats niet af wilden staan aan de ouderen. Ik ben iedere keer weer verbaasd hoe Jan erin slaagt prachtige routes te vinden. Hulde.
Eten en drinken
Toen de tentjes stonden werden de picknickbanken verplaatst, en door Willemien, Rudolf en Peter voorzien van een vrolijk dak met de tarps van Willemien. Supergezellig. De drankjes en de zoutjes gingen er goed in. Evenals de hartige taarten van Annemiek en Willemien, gevolgd door de alom geprezen groentecurry van Mariette. Alles ging schoon op. De tweede dag was de koffiestop op de golfbaan. De tiramisutaart was lekker, de abrikozentaart viel tegen. De golfkarretjes waren zelfrijdend met afstandbediening. Aan de mannentafel tegenover ons werden prijzen uitgedeeld. Iedereen kreeg minstens 2 prijzen. Het avondmaal werd na enige discussie buiten op het terras in het zonnetje genuttigd. Het was allemaal lekker. De volgende dag in Hagen ging 1 ploegje rechtstreeks naar het Eiscafé, de rest naar een grote Konditorei, waar het gebak helemaal geweldig was. Ploeg 2 nam nog een ijsje voor toe. Nicole en Astrid hadden een soort soepbord met ijs en aardbeien achter de kiezen. Rudolf spande de kroon door een grote coupe en een hoorn met 2 bollen te verorberen.
Nachtgeluiden
Krakende Exped als Willemien zich omdraaide, ritsende ritsen, overvliegende vliegtuigen, langsrijdende treinen, knetterend kampvuur, ochtendconcerten, zingende zanglijster boven ons hoofd, en de uil. Ik bleek de enige te zijn die de vliegtuigen niet en de uil wel had gehoord. Volgens de vogeldames geldt dat niet als waarneming. Moet je minstens met 2 personen hebben gehoord. Ik denk dat de kift was, omdat hullie wel het vliegtuig hadden gehoord en de uil niet.
Kleding
HP was in lotushouding uit zijn kruis geknapt, zijn broek dan. Ducktape hielp slechts tijdelijk. Ook Peter had een scheur op zijn bil. Thea had een spijkerbroek brokje met grote zakken aan de zijkant. Nicole had iedere dag een nieuw setje met veel glitters. Laura had vrolijke sokken. Sjaak had nieuwe schoenen met witte randen. Regenkleding was overbodig.
Eindoordeel
Vermoeiend. Gezellig. Mooi. Vertrouwd. Geen gedoe. Goede leider. Heerlijk weer. Jan en iedereen bedankt.
Mariette
De derde dag
Op deze dag, een wandeling van 43.000 stappen, gingen we eten bij de pizzeria. We moesten een beetje lang wachten op de pizza’s, je zou er knorrig van worden, maar ze waren heerlijk.
Bij terugkomst op de camping bleek Jan een nieuw huisdier te hebben, een duif die tot de volgende ochtend bleef zitten, erg gezellig. Die nacht kwam er stortregen naar beneden met bliksem. De vraag was of de kleine tentjes het zouden doorstaan. Astrid heeft zich midden in de nacht zelfs aangekleed, je weet maar nooit wanneer je moet evacueren. Gelukkig bleek alles waterbestendig. Het opruimen van de tenten ging zoals gebruikelijk voor sommigen soepel, anderen worstelden met het weer terug in de hoes krijgen. Gelukkig is er geen video van.
De volgende dag nog een wandeling van 12 km met als afsluiter heerlijke chocolade melk, ijs en taartjes. Zoals al gezegd een prachtige paar dagen en ondanks al het heerlijke eten vanaf de eerste dag toch mooi wat kilootjes verloren.
Nicole
