wandelaar.png De Boetenbaintjes 

Hunebed4


Dat er over de rol van de voorloper niet te lichtzinnig moet worden gedacht blijkt wel uit de nachtmerrie die Annemiek de nacht voor haar wandeling had: er ging van alles fout in haar dromen. Maar op het station ging alles goed. Ze had uitgebreid gelobbyd om verzekerd te zijn van voldoende auto’s. Er waren prachtige handgeschreven routebeschrijvingen: een collectors item voor in mijn BBtjes-archief.

De avond voor de wandeling had ik nog even geappt om te melden dat ik de wandeling in mijn gps had staan dus als ze er niet helemaal uitkwamen kon ik met ze meekijken. Maar dat hoefde niet dacht Annemiek want zij en Martha hadden de tocht drie dagen eerder voorgelopen. Oké!

In Norg stonden Thea en Iet al te wachten, alleen Jan D. en Margreet waren er nog niet. Maar daar kwamen ze aanlopen van de andere kant en met een flinke kwetsuur. Die arme Jan was al kletsend en zijn neussnuitend keihard tegen een lantaarnpaal aangelopen. Je snapt ook niet dat zo’n paal niet even aan de kant gaat…

Nu gingen we voortvarend op pad, met 11 BBtjes, Mariette was er ook: haar blessure liet het toe om weer een halve wandeling mee te lopen. Er waaide een stevige bries maar het was droog en de zon liet zich zelfs voorzichtig zien. De voorlopers liepen zelfbewust en kletsend mee en dachten de wandeling wel uit het hoofd te weten maar na een uurtje hoorde ik Annemiek vragen: “Martha, komt jou deze ijsbaan bekend voor?”  Nou nee, die had Martha nog nooit gezien. Oh, jee!

Maar dankzij de kaarten, mensen met richtingsgevoel en mijn gps liepen we in no time weer op het goede pad. Via Zuidvelde, het Tonckensbos en het Norgerbos kwamen we rond twee uur in het ons welbekende en dierbare Theehuis waar we ons massaal stortten op de appeltaart, appelbol en tosti. En wat een timing: hadden we het tot nu toe droog gehouden, we zaten nog niet of de regen kletterde keihard op het glazen dak. Lucky us! We besloten de bui binnen af te wachten, maar gingen na de koffie toch maar geheel verpakt in onze regenpakken weer op pad. De regenkleding bleek niet nodig, na een minuut of tien werd en bleef het droog.

In een keiharde wind liepen we de laatste kilometers terug naar Norg. We liepen langs de Hitlerring, ik wilde graag weten wat dat was maar er werd zo druk door elkaar gekakeld dat ik thuis maar even gegoogeld heb. Volg gerust mijn voorbeeld als je nieuwsgierig bent. We (of liever gezegd Margreet en Thea) hoorden de lachende groene specht, we liepen langs een paar mooie blaarkoppen, een kudde schapen, twee geknakte narcissen midden in het bos en om half vijf zaten we aan het bier bij Karsten, waar Mariette zich al genesteld had bij het haardvuur. Zoals altijd liepen de meningen uiteen over het aantal gelopen kilometers maar we houden het op 27. We bedankten Martha en Annemiek voor de fijne dag. Zo heerlijk om weer de hele dag buiten te zijn geweest!

Marja