Twee jaar geleden moesten we vanwege onbetrouwbare luchten uitwijken naar Muntendam, vorig jaar was het de hele dag regenachtig maar werd het op het moment suprême droog en kon het toch buiten. Wat zou het weer dit jaar gaan doen? De verwachtingen waren niet gunstig, vooral door de harde wind had ik al visioenen van auberginerolletjes en groentequiches die door de lucht vlogen en wijnglazen die omvergeblazen werden. Maar het kwam helemaal goed...

14 BBtjes hadden zich aangemeld voor ons jaarlijkse buiten-eetfestijn, van wie er 13 de mooie wandeling die daaraan voorafging meeliepen. Mariette moest helaas verstek laten gaan vanwege een hamstringblessure, maar ze zou zich aan het eind van de middag bij ons voegen met wijn en bier. En Jan en Laura, die wel zouden meewandelen maar niet konden mee-picknicken, belden tegen tien uur op om te melden dat ze bij de dokterspost zaten: Jan was onfortuinlijk terechtgekomen na een val van de trap. Hij hield er gekneusde ribben en schaafwonden aan over. Zeker aan het dromen nu hij twee dagen eerder opa is geworden.

Jan D. had een prachtige 24 km wandeling uitgezet vanuit Eext, richting Spijkerboor en terug over Anloo. De eerste helft liepen we inderdaad zoals verwacht met windkracht 4/5 door bossen en weilanden richting koffie in Spijkerboor. Ondanks de harde wind was het heerlijk wandelen en we genoten volop van alles wat groeide, bloeide, kroop (veel mestkevers) en vloog (veel vlinders). Jan deed zijn reputatie weer ruimschoots eer aan door langs hoge brandnetel "paden" te struinen. Het was maar goed dat het geen brokjes-, dan wel korte broekenweer was, want dan was er een probleem geweest. Wim wierp zich op als galante wegbereider door met zijn stokken, zo goed en zo kwaad als het ging, de brandnetels weg te slaan. Op naar café 't Keerpunt In Spijkerboor. Een café zoals het hoort: bruin en een gezellige, praatgrage kroegbaas met een aardige vrouw die een wervend praatje hield voor haar zelfgemaakt warme Apfelstrudel met slagroom. En zowaar lieten 9 van de 13 BBtjes zich probleemloos verleiden. Een record! Een minpuntje: Janny at stiekem haar broodje op in het café. Staat er niet in de statuten dat dat ten strengste verboden is??

De koffie bleek ook in de praktijk een keerpunt: de wind naam voelbaar af en de zon kwam zowaar door. Sander liep vanouds vrolijk te zingen. Al keuvelend over achter de rug, en voor de boeg vakanties liepen we verder. Ik hoorde van alles voorbijkomen: Madeira, La Palma, achterland van Venetië, Povlakte, Comomeer, Engeland, Oostzee, Cinqueterre, Spaanse Pyreneeën. En vrijwel allemaal wandelvakanties, op een enkele fietstocht na. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan 😊.

We banjerden over wat in tweede instantie privéterrein bleek te zijn (Jan praatte zich er charmant uit, met als gevolg dat we toestemming kregen om door te lopen) langs een hunebed, waar Bert het presteerde om tussen de stenen klem te geraken, en via mooie heidevelden arriveerden we bij ons beginpunt tevens picknickplek aan een rustig ven.
Mariette was er al, inclusief drankjes en haar onvolprezen, verser dan vers tomaten-kaasflapjes. Voor het eerst was er niemand die bord, glas en bestek was vergeten. En Margreet vertrouwde ons toe dat iedereen op tijd had betaald. Ook nog nooit eerder vertoond. We worden met de jaren steeds gedisciplineerde lijkt het wel.

Chef zitplaatsenopstelling Thea dirigeerde ons in een halve kring. Het duurde weliswaar even voor iedereen dat begreep, maar op zeker moment was ze tevreden en kon Zia Maria aantreden met haar geweldige Italiaanse gerechten. Heerlijk was het, en bovendien heel gezellig. We konden net als in het café alle verleidingen niet weerstaan en aten meer dan goed voor ons was. Wim riep bezorgd dat we wel een plekje over moesten houden voor zijn met veel liefde zelfgemaakte fruitsalade. Maar natuurlijk!!

Normaal gesproken sluiten we de picknick af met koffie of thee, maar niemand had er aan gedacht om water mee te nemen. Tja, dan houdt alles op. En dat gebeurde dan ook. Maar een fijne traditie is het. Ook die houden we er in!

Marja