wandelaar.png De Boetenbaintjes 

Hunebed4

Zuidlaren
Voor het veurlopersduo Annemiek en Martha was het nog een heel gepuzzel om de mooie stukken natuur rond Zuidlaren tot een fraai geheel te maken. Ze hadden eigenlijk De Groeve, Spijkerboor, het Hunzedal en de Drentse Aa op het oog. Maar paden bleken verdwenen, verhard of te lang. Dus legden ze een verbinding tussen de Vijfig Bunder aan de ene kant van Zuidlaren en het Kniphorstbos en de Strubben aan de andere kant. Tijdens de tocht zelf werden er nog regelmatig puzzelstukjes verlegd en opnieuw aan elkaar geplakt met behulp van Jan D. en Peter. Alle 13 BB-tjes waren dik tevreden met het resultaat. Het weer deed ook leuk mee. Geen brokjestemperatuur, maar niet koud en droog met zo nu en dan een fris windje.

De tocht was echter niet zonder gevaren. We begonnen met een rondje over een smal, kronkelend paadje langs een naamloze plas. Echt zo'n mountainbikepad. Ze kwamen ons in drommen tegemoet. Gelukkig waren ze goed opgevoed: ze bedankten ons voor het aan de kant gaan en groeten vriendelijk. Waarschijnlijk een cursus 'goed gedrag als mountainbiker' gevolgd. Een klein hondje, zonder fiets, hoorde er niet bij. Hij werd uitgelaten door zijn bazin. De Vijftig Bunder lagen er leeg en kaal bij. Het informatiebord meldde dat het omgebouwd wordt naar zijn oorspronkelijke staat van heideveld.Het tweede gevaar was in Midlaren. Een slagboom en een bord met verboden toegang versperde de weg naar Meerzicht. Het duo trok zich er niets van aan en wij volgden gedwee. Meerzicht bleek gesloten te zijn, maar de stoelen op het terras waren goed voor een korte vijfminutenpauze. Het derde en laatste gevaar, afgezien van de Schotse Hooglanders later op de dag, was in het bos achter de kerk in Zuidlaren. Er was een dikke boom omgewaaid en aan een andere boom hing een tak vervaarlijk los. We mochten er eigenlijk niet in en liepen een groot risico als we het wel deden. Natuurlijk deden we het toch en de tak viel niet op iemands hoofd.

En toen was er koffie in Brinkzicht, dat tegenwoordig uit drie grote gebouwen bestaat. Wij zaten in 'Eethuis voor allen". Een Zuidlaarder Weeva dus. Martha trakteerde zichzelf op soep en een tost, die door twee mannen tegelijkertijd geserveerd werden: 1 man links en 1 man rechts. Wat een verwennerij. De rest nam koffie, al dan niet me appelgebak van Hovius.

De verbinding liep door de buitenwijken van Zuidlaren, schampte café de Drentse Aa, en leidde naar het uitgestrekte en prachtige natuurgebied Kniphorstbos/de Strubben, alwaar een verdwaald mountainbikemeisje ons bijna twee keer van de sokken reed. We bereikten het gebied van landgoed De Schipborg, de prachtige boerderij in Amsterdamse schoolstijl, gebouwd door Berlage in opdracht van de familie Kröller-Müller. Het hek stond uitnodigend open en er was geen bordje verboden toegang. Toch was het een beetje spannend om erdoor te lopen. We werden niet betrapt en via het hoogholtje over de Drentse Aa bereikten we voor de tweede keer café de Drentse Aa. Deze keer mochten we naar binnen. We spraken met weemoed over de Tv-programma's van Van Kooten de De Bie en de eerste jaren van Jiskefet. En niet te vergeten Barend Servet en Fred Haché. Kom daar nog maar eens om tegenwoordig. Van heel Holland bakt is alleen André van Duin leuk, evenals vroeger zijn dik voormekaar show.

Natuurlijk bedankten we het veurlopersduo uitbundig voor de prachtige 26 kilometer en liepen in de miezerregen naar de bushalte. Ik denk dat ik mijn legpuzzels binnenkort tevoorschijn haal.Pompoenen

Mariette