De laatste wandeldag van het jaar begon met een fantastische zonsopgang en nog voor we op het station waren, hadden we de laatste dr Denkerpuzzel van het jaar opgelost. Het ging om plaatsen in Friesland. Thea uit Drachten had er meer moeite mee. Ze had geen tijd om mee te wandelen, maar wel om Peter de hele dag via de app naar hints te vragen. 11 BB-tjes gingen wel op pad om de laatste restjes van de kerstdiners weg te werken.

Peter had niet alleen een prachtige wandeling rond Odoorn uitgezet, maar er ook voor gezorgd dat alle grassprietjes, twijgjes, heidestruikjes en zandkorrels met rijp bedekt waren. Ook had hij een mooi zonnetje geregeld. Wat was het een sprookjeswereld. Er werden heel wat foto’s genomen uit angst dat de zon de rijp zou doen smelten. Hetgeen eigenlijk niet gebeurde. Ook aan het eind van de dag waren er nog zachtgrijs berijpte randen langs het heideveld in het late, lage en zachte zonlicht. Een wel heel bijzonder verschijnsel waren kleine of grotere witte plukken op dood hout. Het leek wel sneeuw of zeepsop of piepschuim. Jan D herinnerde zich dat Arjen tijdens het vorige winterkampeerweekend had verteld wat het was. Iets met schimmels op dode takken. Hij wist niet hoe het heette. Gelukkig wist de weerman van het achtuurjournaal te vertellen dat het ijshaar was. Ook hier werden talrijke foto’s van geschoten.

Even buiten Odoorn kwamen we over een vrij ongezellige weide met heel veel houten paaltjes en een boompje ernaast. Op de paaltjes stonden teksten die deden denken aan de dood. We dachten aan een natuurbegraafplaats die nog wat gezelliger moest worden. Even googelen thuis bleek het om een bos van de toekomst te gaan. Het is een herinneringsbos waar mensen een boom kunnen planten voor een overledene, maar ook voor een geboorte of jubileum. 

Daarna liepen we door het Schapenpark, een groot heideveld waar niet alleen schapen liepen, maar ook pony’s de weg versperden. Na ’s Heerenleegte was het tijd voor de koffie in Poolshoogte. De koffie en de taart waren lekker, maar niemand had zin om echt poolshoogte te nemen door de uitkijktoren te beklimmen. Dan hadden we het Molenveld van bovenaf kunnen zien. Nu liepen we er langs en overheen. We konden ons niet herinneren er ooit eerder geweest te zijn. Het is een uitgestrekt heideveld, met grafheuvels, jeneverbessen en een klein ven, dat licht bevroren was. En natuurlijk berijpt, maar zonder ijshaar. Het laatste lusje voerde door een wat slordig bos met lange kale bomen en veel omgevallen bomen. Maar wel helemaal groen van het mos en met paadjes die lekker zacht waren door de dikke laag dennennaalden.

We waren mooi op tijd voor de nazit met 22 tot 23 kilometer in de benen. Margreet D liep voor het eerst sinds tijden de hele wandeling zonder problemen uit. Hopelijk blijft dat zo en heeft ze geen naweeën en loopt ze volgend jaar iedere wandeling mee. De bediening was buitengewoon traag. Het leek wel of het bier nog gebrouwen en de koffie nog gebrand moest worden. Alle tijd dus om te discussiëren over de relatie tussen gewicht en calorieverbruik tijdens spinning of andere sport; hoe zwaarder je bent, hoeveel meer calorieën je verbrandt, volgens Margreet S. Margreet D merkte op dat je ook calorieën verbrandt, als je op de bank ligt, alleen niet zo veel en zo snel, maar wel aangenaam.

Toen de drankjes eindelijk arriveerden, konden we proosten op deze prachtige dag en Peter hartelijk bedanken voor de mooie wandeling, een heerlijke afsluiting van het jubileumjaar.

Ik wens alle BB-tjes een geweldig 2020 met veel mooie wandelingen en zonder blessures.

Mariette