wandelaar.png De Boetenbaintjes 

Hunebed4

Een rondje Schildmeer onder leiding van Margreet D. en gastveurloper Marieke. Ze hadden 11 volgelingen. Een heel ander landschap dan Drenthe. Leeg en roeg en weids en recht en hard. Met afwateringskanalen, meren en Ae’s. Rietkragen, graspaden, hoogholtjes en hier en daar een boerderij.

Tijdens het veurlopen hadden de dames een boze boer ontmoet, je weet wel zo’n boer met een hooivork, die heel hard roept: Goa van mien laand.

We begonnen bij Boei 12 aan de Roegeweg in Steendam. Niet voor iedereen even gemakkelijk te vinden, maar het kwam allemaal goed. We liepen langs de noordoever van het Schildmeer met links rietkragen en een leeg meer en rechts een roeg landschap met plassen met tientallen ganzen die massaal en luid gakkend op de vleugels gingen. De lucht was laag en grijs met zo nu en dan een miezerbuitje. Jasje aan, jasje uit weer was het en niet koud.

Koffiestop in de Biesterwied. Dat klinkt als een gezellige uitspanning, maar het is een verlaten plek met een picknickbank en een uitkijktoren. Biesterwied betekent ‘het verst liggend land’ en vroeger stond er een boerderij met die naam. Je mocht met 3 personen op de uitkijktoren vanwege corona. Peter, Thea en ik waren de uitverkorenen. Thea maakte een hele ‘lieve’ foto van ons.

De dorpen en gehuchten hebben hier mooie namen. Zo kwamen we in Denemarken, dat ligt in de driehoek Schaaphok, Schildwolde en Slochteren. Woudbloem en Tetjehorn zijn ook niet ver weg. In Denemarken speelt het boek van Auke Hulst, ‘Kinderen van het ruige land’. Mooi boek.

En dan komen we in ’t Roegwold, een in 2014 kunstmatig aangelegd natuurgebied. 6.000 jaar geleden was het nog bos. Nu is het een moeras, waarin je hier en daar de boomstronken nog kunt zien. Dwars erdoorheen ligt een knuppelpad van 750 meter, waar ik al heel lang overheen had willen lopen. Nu was het eindlijk zover. Het is vreemd om over een vrij smalle houten brug zonder leuningen over het water te lopen. Het water beweegt en spiegelt. Je wordt er een beetje duizelig van en moet de blik goed naar voren houden. Margreet D. is er met de fiets over gereden! Dapper! In verband met corona geldt er eenrichtingsverkeer. Gelukkig stonden we aan de goede kant, dat hadden de dames tijdens het veurlopen natuurlijk goed voorbereid. Halverwege staat een houten bankje, de rugleuning symboliseert de samenwerking tussen Staatsbosbeheer en Landschapsbeheer Slochteren: ze schudden elkaar de hand. Het is een prachtig gebied met hier een daar een eilandje, dat paars zag van de kattenstaarten.

We eindigden op het boventerras van Boei 12, waar een klein buitje ons nog even pestte. Het meer was leeg op 1 bootje na, dat probeerde een wakeboarder omhoog te trekken. Hetgeen maar niet wilde lukken, ook niet toen 3 andere bootjes te hulp snelden. Thea zag door haar verrekijker dat de wakeboarder gelukkig nog wel ademhaalde. We bedankten onze veurlopers voor deze anders dan anders wandeling van 24 kilometer en togen tevreden huiswaarts.

Mariette