Uitgesteld wandelen

Voor het eerst in het 26-jarig bestaan van de Boetenbaintjes werd een wandeling afgelast vanwege het weer. Gekke koeienziekte en corona hadden al eerder roet in het eten gegooid. Maar normaal gesproken is het motto: “Weer of geen weer, we gaan en als je het niet ziet zitten blijf je thuis’.

Op zaterdag 8 augustus was het bloedheet, gold code oranje vanwege de hitte, was het meer dan 30 graden en vond het bestuur het onverantwoord om op pad te gaan. Tot grote opluchting van vele BBtjes werd de wandeling een week uitgesteld.

De veurlopers Annemiek en Martha hadden de wandeling ook al onder benauwde, zweterige omstandigheden voorgefietst, dus die waren er ook niet rouwig onder. In de herkansing dus op zaterdag 15 augustus, het was minder warm, nog geen 30 graden, maar wel nog steeds benauwd en zweterig weer. 6 BBtjes wilden wel weer eens een dag bewegen na al dat sudderen in de hitte. 4 dames, waaronder Margot, pasten precies in het blauwe autootje van Marja en Peter en ik gingen rechtstreeks naar Schipborg. De rest had waarschijnlijk andere bezigheden op deze niet reguliere wandeldag.

Martha was met vakantie, dus Annemiek moest het alleen doen. Gelukkig had ze hulptroepen, wat niet altijd handig is, ‘hoe meer mensen, hoe meer zinnen’. Dus liepen we niet helemaal zoals de bedoeling was, kwamen we per ongeluk weer op de goede route en maakten we een mooi rondje van ruim 20 kilometer.

We liepen vanaf café de Drentsche Aa, dat tegenwoordig Liefde van De Drentsche AA heet (dat AA vind ik niet mooi, net of je geen drank mag drinken, maar de eigenaars schrijven het zo), naar het gebied De Strubben-Kniphorstbosch, het grootste archeologische natuurgebied van Nederland. Het is er elke keer weer prachtig, de heide was een beetje droog en de lucht was heiig. We hadden geluk dat een grote groep fietsers net de koffie op had en er zodoende voldoende ruimte voor ons was op het terras van de Herberg van Anloo. Na de verplichte registratie was er koffie met appeltaart. Annemiek merkte op dat de appeltaart de vorige keer warm was, met een natte onderkant en een krokant korstje. Ze keek er een beetje vies bij. Toch nam ze in tweede instantie, na inspectie van de taart van Peter, ook.

De heide bij Gasteren stond prachtig in bloei. Tijdens de oversteek van de Gasterse Duinen kregen we een, niet voorspelde, plensbui op de kop. Ik was de enige zonder regenkleding, maar het was niet koud en warme regen op je blote armen en benen is eigenlijk wel lekker. Deed me aan vroeger denken. Na een veld met ooievaars en de molen in Oudemolen kwam er een tweede bui. Toen was ik wel tot op het lijf nat.

Ook op het terras van de Drenthse Aa was voldoende ruimte. Dan is een klein groepje toch wel gemakkelijk. Ook hier verplicht registreren. De stoelen en tafel werden droog gepoetst en het bier ging er goed in. Margot vertelde een paar smeuïge ziekenhuisverhalen, die niet voor publicatie bestemd zijn. Wij waren blij dat ze een hele wandeling volbracht had en zelf was ze daar natuurlijk ook heel gelukkig mee. De zon scheen weer en we zaten lekker na te genieten van dit altijd weer prachtige gebied.

Mariette