De reguliere BB-wandeling op zaterdag werd omlijst door twee etappes van de klimaatmars. Op donderdag liepen we met 5 BB-tjes de etappe Loppersum-Groningen en op zondag liepen Peter en ik ook nog de etappe Beilen-Hoogeveen.

Bij de klimaatmars hebben ze niet alleen een veurloper (zij noemen dat een vooroploper) maar ook een achteroploper en een bezemwagen. Je mag niet voor de veurloper gaan lopen en ook niet achter de achteroploper terecht komen. Ze hebben contact met oortjes om de groep een groep te laten blijven. En natuurlijk heb je ook meelopers, die zich soms met de route bemoeien. Net de BB-tjes, behalve dat we geen achterloper en oortjes hebben. Misschien een agendapunt voor de volgende jaarvergadering. Het zijn zeer relaxte, inspirerende en positieve wandelingen. Onderweg maak je kennis met allerlei kleinschalige initiatieven van mensen die hart hebben voor duurzaamheid, biodiversiteit en het klimaat, dat in praktijk brengen en daar met veel passie over vertellen. Ik word daar heel erg blij van.

Ook van de wandeling van zaterdag met de club werd ik blij. Het Mantingerzand is toch, misschien, zeker wel de mooiste plek in Drenthe met zijn jeneverbessen, oude bomen, de vliegden die klimboom is geworden en zijn sprookjesachtige Tolkiensfeer. Jan D. was de veurloper, omdat Gerard helaas geblesseerd was en ons niet kon rondleiden in zijn nieuwe woonomgeving. We hadden geen achterloper, hoewel dat eigenlijk wel handig was geweest, want na krap een uur waren we de helft van de groep al kwijt. Dat kwam o.a. omdat Monique, de vriendin van Gerard, op het Mantigerveld enthousiast de achterlopers vertelde hoe blij ze was in hun nieuwe woonomgeving. Maar natuurlijk werden we herenigd en werden daarna blij verrast door de koffiestop in Bij Oons. Goede koffie, lekkere zelfgemaakte appeltaart of monchoutaart, vriendelijke bediening en vooroorlogse prijzen. 

We waren met 12, het was heerlijk weer, blauwe lucht, weinig wind en veel zon, en toch maar 1 dappere dame in korte broek. Soms waren de langebroekdraagsters een beetje jaloers, maar in de brandnetels waren ze blij. Aan de rand van een heideveld was de lunchpauze, waar een strikte scheiding tussen de dames en de heren ontstond. 1 van die heren, een nieuw lid (Hans-Peter of HP) ontpopte zich als een galante hekkenopener en hekkensluiter. En er waren nogal wat hekjes! Gelukkig heeft hij hele lange benen, dus met een paar grote stappen was hij van hekkensluiter in staat weer hekkenopener te worden. Hij mag blijven. We kwamen regelmatig over terreinen, die met borden meldden dat we ons op eigen risico tussen het rondlopend vee begaven. Wij vonden de koeien en kalfjes en schapen vooral aandoenlijk en fotogeniek. Sommige koeien hadden een glanzende, fluweelachtige huid. Om jaloers op te worden.

Na 22 kilometer kwamen we om 16.00 uur aan bij de Voscheheugte. We werden enthousiast begroet met de vraag of wij de groep van 12 waren, die gereserveerd had. Het antwoord was ‘Nee, we zijn wel met 12, maar hebben niet gereserveerd.’ Toch werden alle tafels aan elkaar geschoven en hadden we binnen de kortste keren een lekker drankje om te toasten met Jan op de geweldig mooie dag. De eigenaar kwam nogmaals vragen of er in ons gezelschap een Yvonne was, die gereserveerd had. We konden het nog steeds niet bevestigen, maar het leek Peter een goed idee, dat Yvonne onze rekening betaalde. Gerard en Monique kwamen ook nog aanzitten. Of die andere groep van 12 nog gekomen is, weet ik niet. We gingen bijtijds weg, zodat Peter ook nog kon genieten van een Donarwedstrijd.

Mariette