wandelaar.png De Boetenbaintjes 

Hunebed4

DeSlotplaats1Op deze mooie herfstdag liepen we met een mooi clubje van 6 vanaf Slotplaats Bakkeveen. De wandeling hadden we min of meer vaker gedaan dus voor de variatie liepen we hem nu andersom. Thea had daardoor af en toe een links/rechts probleempje, maar leidde ons verder foutloos door dit prachtige gebied.

Het spande er even om of ik wel mee kon. Een flinke verkoudheid noopte mij bijna om thuis te blijven, maar Thea had mij belast met het in goede banen leiden van de chauffeurs door mij eerder de mooi blauw bedrukte briefjes met het startadres in handen te geven. Zodat zij, terecht, niet helemaal naar Groningen hoefde te komen. Toch maar gaan dus. Uiteindelijk pasten we met z’n allen in Jan zijn auto en waren de briefjes helemaal niet nodig. Ik vroeg beleefd toestemming of ik met mijn piepende en krakende stem wel met ze mee mocht in de auto. Connie vond me er erg gevaccineerd uit zien dus ik werd in de auto toegelaten.

Verheugend, want het zou een prachtige herfstwandeling worden. Na een kletsnatte en onstuimige week was het nu een toonbeeld van rustig herfstweer. De herfst deed wat er van hem verwacht werd: we konden genieten van allerlei nuances herfstpracht. Dit rustige herfstweer vertaalde zich in een rustig tempo. Thea had geen enkele haast en nam alle tijd voor foto’s of het analyseren van vogels. Zo hoorden we de zwarte specht, zagen een groep vrolijk makende staartmezen en hoorden de heldere zang van roodborstjes.

We wilden graag bij de Freule op bezoek, maar die gaf jammer genoeg niet thuis. Dan maar zonder haar op het bankje bij de ons welbekende vijver, die er ook nu weer beeldschoon bij lag.
Na de koffie in Bakkeveen, kreeg de wandeling een heel ander karakter, we liepen nu langs de Kale Duinen en door heidevelden met mooie vennen. Veel houten klaphekjes ook en dus moesten we ons nieuwe lid HP op de hoogte brengen van ons BBtjes klaphekjesbeleid. Hij was zichtbaar onder de indruk, want toen een groepje jongens achter ons met veel lawaai een hekje dichtsloeg riep hij uit “Dat heb ik niet gedaan, hoor”.

ExmoorTegen het eind van de wandeling, bij een groot weidegebied met pony’s en schapen kregen we nog een educatief moment van Thea die ons vertelde dat we hier te maken hadden met de Exmoor. BBtjes eigen gingen we daar allemaal mee aan de haal. “Exmoor? Dat ligt toch ergens in Engeland”, zei de een. De ander zei “Exmoor? Als je zou zeggen dat het Texelse schapen waren, geloofde ik het ook”. Maar we bleken het geheel verkeerd te begrijpen, want het betrof hier de paarden. (Geloof ik, want er werd flink door elkaar heen gekakeld).

Weer terug bij de Slotplaats konden we zowaar nog op het buitenterras voor de nazit, het was een beetje fris maar nog net te doen. We werden geholpen door twee piepjonge, beetje bedremmelde meisjes, voelden ons weer bevoorrecht na deze heerlijke wandeling, bedankten Thea en met zo’n 22 km in de benen reden we voldaan huiswaarts.

Marja