Waar is Norg?

Het klinkt als een nieuw Tv-spelletje à la Wie is de Mol, maar het is de vraag die 18 BB-tjes gedurende de hele wandeling 'rondje Norg' aan Peter stelden. Peter legde telkens geduldig uit dat het kenmerk van een rondje is dat je ergens omheen loopt en niet in het centrum komt. Het was er trouwens niet minder mooi om. We misten Norg eigenlijk helemaal niet.

We begonnen bij de Norgerberg en liepen door het bos en de Noordseveldweg met een grote boog via de Tempelstukken naar Westervelde. Het was zoals gebruikelijk nat en glibberig, maar het was goed te doen, aldus Margreet S. Met vieze schoenen betraden we de mooie kamer bij de Jufferen Lunsingh. Uit respect voor het prachtige tapijt deed ik de schoenen uit. Ze hadden het maar druk met ons, maar de koffie was prima en de koekjes waren lekker. Helaas waren die bij de tweede ronde op. Ze bakken zelf hun koekjes en waren door de voorraad heen. En met 18 man apart afrekenen in een gelegenheid waar vooral gepind wordt, is ook niet eenvoudig; dan ben je snel door je kleingeld heen. Ondertussen was de zon een beetje gaan schijnen en trok de nevel op en drupten de bomen hun ijzel naar beneden.

En toen moesten we het enige stukje asfalt (ik schat 800 meter) van die dag betreden om via het Norgerholt op de es van Norg te komen. We moesten het daar doen met de skyline van Norg, dichterbij kwamen we niet. Het was er geweldig mooi en minder nat, omdat het wat hoger ligt. We schampten het Noordseveld, daar waren we immers tijdens de vorige wandeling van Peter al geweest, dus dat kennen we wel. We staken de Donderseweg over en de (niet meer zichtbare) brug over het Oostervoortsediepje, bereikten de Oosterduinen en na een flinke lus om het Schilleveen kwamen we na 23 kilometer terug bij de Norgerberg.

Unaniem waren we vol lof over deze mooie wandeling en mooie dag. Peter ging er bijna van blozen. We dachten dat Marja wel zou balen dat ze niet mee kon vanwege een zwaar op de maag liggende pizza. We bewonderden en feliciteerden Margot, die voor het eerst een hele wandeling mee kon lopen, zonder al te veel problemen. Chapeau en proficiat.

Eindelijk kon de nazit beginnen met Maallustbier en bitterballen. Peter had Willemien weten te verleiden mee te gaan door in de tekst te vermelden dat er aan het eind bitterballen te verkrijgen waren. Dat is voor Willemien de enige reden om mee te gaan wandelen, hoewel ze deze dag ook haar nieuwe grote rugzak uitprobeerde. Samen met Laura S. gaat ze sneeuwwandelen in Noorwegen. Jan gaat naar Nepal, Thea naar Marokko en Margreet S. naar Extramadura; het vakantieseizoen is weer aan gebroken. De bitterballen van Willemien verleidden nog meer mensen tot een bestelling en zo kon Peter van 3 walletjes eten en bleef hij maar blozen.

Behalve bier en bitterballen kon je er ook diamanthaas eten. Wij hadden geen idee wat dat zou kunnen zijn. Josefien, die een echte kookopleiding volgt en dus precies weet hoe de onderdelen van koe en varken heten, kende wel de jodenhaas, dat blijkt een mals stukje vlees van de schouder van een koe te zijn, dat onder de naam biefstuk aangeprezen wordt. Echte biefstuk komt echter van de kont van de koe, maar dat is niet koosjer. Jan D. googelde diamanthaas en warempel het was de politiek correcte naam voor jodenhaas! Dat leidde tot andere voorbeelden van politiek correct taalgebruik. Zo is de naam Negertje van een sprinkhaan veranderd in Zwart wekkertje. Een ander schrijnend voorbeeld is dat van het Surinaamse jongetje uit groep 5 die geen zwarte piet kan zijn, omdat hij zwart is. Zijn klasgenootjes werden in de kleuren van de regenboog geschminkt. En zo werd het toch nog gezellig.

We bedankten Peter nogmaals voor het mooie rondje Norg zonder Norg en reden tevreden huiswaarts.

Mariette