De Boetenbaintjes
Mooi dichtbij, en ook makkelijk om er met de bus te komen. Zo had Annemiek het voor ons bedacht, en zo stond het ook in het programma, met de bustijd er duidelijk bij vermeld.
Maar dan had ze toch buiten de onregelmatigheden van de zomervakantie gerekend. In deze periode namelijk kun je op veel vertrouwen maar helaas niet op de bustijden in en vanuit Groningen. Ze zag iedereen al in grote verwarring op het station staan, dus samen met Janny toch maar even uitgezocht hoe het vandaag, 27 juli, zat met die bussen. Dat was maar goed ook, want tot haar opluchting was er in het weekend niets aan de hand en rijden de bussen gewoon via de normale dienstregeling. Geen enkele reden voor stress dus.
Alleen…. op het station kwamen er maar drie BBtjes opdagen. Zou dat wel goed komen? Natuurlijk kwam dat goed. Uit alle hoeken en gaten arriveerden we bij de Onlanderij: op de fiets, met de auto, en een enkeling kwam zelfs lopend. Zo doen wij dat nu eenmaal, we lezen de vervoerssuggestie en doen vervolgens wat we zelf willen!
Met ons vijftienen liepen we vervolgens een fijne, mooie route door de Onlanden. Sommigen met lange broek en regenkleding in de rugzak, want “De regenapp had toch gezegd dat het zou gaan regenen?” Nou, we hebben in de verste verte geen regendrup gezien. Veel zweetdruppels, dat wel! En op het laatst van de wandeling moesten ook de waterdruppels uit de flessen worden verdeeld.
Annemiek leidde ons langs alle hoeken van de Onlanden, vaak met de contouren van de stad op de achtergrond. We waren blij met elk stukje schaduw, af en toe liepen we over een klein bossig paadje, verder toch vooral in de volle zon waarvan velen van ons toch niet verwacht hadden dat zij zo fel zou schijnen. Na een kilometer of 9 streken we neer aan het Leekstermeer bij café Pool, ipv bij Cnossen. Wat een leuke verrassing!
We liepen langs de vele slootjes die de Onlanden rijk is en genoten van even zo vele waterplanten als bloeiend pijlkruid, krabbenscheer, kikkerbeet en heel veel uitbundig bloeiende kattenstaart. Zo midden in de zomer waren er al veel vakantieverhalen te vertellen en Nicole vertelde vol enthousiasme over haar eerste Loopend Vuurtje ervaring, leuk!
Op twee derde van de wandeling moesten we helaas afscheid nemen van Frieda die de hele dag ziekig achter ons had gesjokt, maar nu toch echt moest afhaken en de bus terug nam na al onze bezorgde vragen met een grijns te hebben aangehoord: “Heb je genoeg water? Heb je nog wel wat te eten? Wil je een paracetamolletje?”
De nazit was in de schaduwrijke tuin van De Onlanderij, zonder alcoholvergunning maar met allerlei lekkere biologische drankjes. We bedankten Annemiek voor de mooie wandeling vergeleken de stappentellers die het zo als altijd niet met elkaar eens waren, maar we houden het er op dat we tussen de 22 en 23 km gelopen hebben, in de warmte. Bravo voor ons allen!
Marja