De Boetenbaintjes
Even slikken was het op de laatste vergadering van de tochtencommissie aangezien wel vier van de tochtenleiders het plan hadden opgevat om de wandeling van Borger naar Exloo v.v. op het programma te zetten. Gunst, wat nu? De oplossing was snel gevonden: Frieda en Annemiek bekeken ter plekke hoe ze de tocht net even anders konden lopen, ik gooide het over een heel andere boeg, met creatief meedenken van de anderen, en zo gunden we het Manon om deze mooie tocht te leiden. Zo gezegd, zo gewandeld.
Vrijdag, een dag eerder dus, waaide er een onaantrekkelijke oostenwind door het land, hetgeen bij sommigen van ons tot wandeltwijfels had geleid. Mee? Niet mee? Maar de wind was afgezwakt en dat bracht 14 BBtjes op de been. Letterlijk en figuurlijk goed gemutst.
Deze dag kenmerkte zich in tegenstelling tot de laatste paar wandelingen als uiterst relaxed: geen modder, geen plassen, geen rare klimfratsen en welbeschouwd was er ook geen weer. Er was nauwelijks wind, geen zon, geen regen, het was niet koud, maar ook niet warm. En zo bereikten we zonder kleerscheuren Exloo voor de koffie en hoewel de meningen uiteen liepen over de bediening (efficiënt dan wel norsig) en er niet bepaald welwillend werd gereageerd op onze wens om apart te betalen, waren de koffie en de taart prima. De tweede helft verliep net zo ontspannen als de eerste. Af en toe raakte de gps van Manon de draad kwijt door de vele kronkelpaden, maar na even zoeken kwamen we altijd weer op het juiste pad.
We hoorden de specht, af en toe een boomkruiper en vooral de koolmezen smeerden hun keeltjes in blijde afwachting van wat komen ging. We bespraken kunsttentoonstellingen die we bezocht hadden, films, boeken en vast nog veel meer daar waar mijn oren geen bereik hadden. We hadden kleine pauzes op mooie plekken en wandelden tegen half 4 Borger weer in voor een gezellige nazit bij Hunebedcity, waar we in alle vriendelijkheid werden ontvangen. De gesprekken dwarrelden hier alle kanten op en we hebben nog erg gelachen om de onbegrijpelijke fietsregels op de Grote Markt in de stad en ook om Jan die terloops meedeelde dat hij vroeger een opgevoerde brommer had waar hij 120 km mee reed.
We bedankten Manon, die inmiddels kan doorgaan voor een zelfverzekerde en ervaren tochtenleidster, en met een mooie zonsondergang sloten we deze wandeldag af.
Marja