BB-­tjes houden kennelijk meer van storm dan van tropische temperaturen. Waren de vorige wandeling bij meer dan 30 graden slechts 4 BB-tjes van de partij, zaterdag 10 augustus waaiden 15 BB-tjes bij windkracht 7 heerlijk uit in De Leijen.

Jan R. was de veurloper en leidde ons in 24 kilometer rond dit kleine Friese meer. Je moest goed opletten, want je waaide zomaar het water in. We begonnen in Eastermar en we waren het dorp nauwelijks uit en hadden het ouderlijk huis van Doutzen Kroes nog niet bereikt of het begon ook nog eens keihard te plenzen. Capes aan en schuilen onder de bomen. Het voordeel van zo’n harde wind is dat de buien heel snel verder waaien en dus kort duren.

Even later moesten we uitwijken voor een dikke tractor en stond ik op het verkeerde moment op de verkeerde plek en kreeg de volle laag modder op de kuiten, toen hij door een plas reed. Ik leek wel zo’n gevlekt Bentheimer varkentje. Twee galante mannen grepen hun kans en poetsen mijn gespierde kuiten met gras en zuringblad schoon. De klus was snel geklaard, van mij hadden ze nog wel wat langer door mogen gaan met de massage.

We dronken koffie in Paviljoen De Leijen met uitzicht op het meer en fanatieke surfers die meer in het water lagen dan dat ze op de plank stonden. Het waaide zo hard dat het schuim van de cappuccino uit de kopjes waaide. De taarten zagen er prachtig uit met mini lange vingers en vrolijk gekleurde mini ijsjes. De slagroom was stevig genoeg en waaide niet weg. Net toen alles geserveerd was, begon het weer te regenen en moesten we verkassen naar de overdekte veranda.

Het tussenstuk leidde ons door de dorpjes Rottevalle en Opeinde en toen waren we weer in de natuur en bij het meer. De wind had er nog een tandje bij gedaan en haalde met gemak kracht acht. De schuimkoppen stonden op het water en het viel voor de dames niet mee om een beschutte plek te vinden om te plassen zonder nat te worden. Ik kreeg een appje van de buurvrouw dat onze vlaggenmast omgewaaid was, dus ook in Muntendam ging het tekeer.

Wij liepen met de wind en de zon in de rug over graspaden en langs rietkragen terug naar Eastermar. Er stond een kunstwerk van wilgentenen en boomstammen met een gedicht in het Fries, dat beschrijft dat Friezen grutsk (trots) zijn op de bomen, maar ook laat zien hoe kwetsbaar bomen zijn. Het is onderdeel van de Woodland art-route.

Margreet, die in hoog tempo voorop liep, zag een grutto. Toen wij aankwamen had hij zich verscholen in het gras. Ook zagen we een vrij vers lijk van een gans en vroegen ons af welk beest hem te grazen had genomen. Een zee-arend? Een vos? Een buizerd? We zullen het nooit weten.

Ook op het terras ging de wind flink tekeer en waaiden de glazen om op het blad van de serveerster. Snel vullen met bier dan maar en proosten met Jan R.

Op de terugweg lagen de wegen bezaaid met takken en bladeren, beetje eng wel. Maar we kwamen zonder schade veilig thuis.

Mariette