Vier stoere, dappere en hittebestendige BB-tje waagden zich aan de wandeling in Westerwolde in temperaturen, die naar verwachting voor de zoveelste dag op rij tropisch zouden worden. Peter ging mee, omdat hij veurloper is en dus wel moet.

Margreet S. houdt van warmte en was dus van de partij. Wijnand had er zin in, omdat de vorige (zijn eerste) wandeling hem meer dan goed bevallen was. En ik was na vier dagen stilzitten onder de parasol en boekjes lezen wel aan wat beweging toe. Bovendien zou het slechts 30 graden worden. Toch al gauw 8 graden kouder. En zo liepen 4 mannenbenen en 4 vrouwenbenen door het mooie Westerwoldse landschap. De man-vrouwverhouding was alweer fifty/fifty. Het moet geen gewoonte gaan worden!

Misschien omdat we wat stiller waren of misschien omdat ik naast Margreet liep, hoorde ik de wielewaal. Dat wil zeggen, Margreet ontdekte hem of haar het eerst en even later ving ook ik het diedeljo-geluid op. Margreet had natuurlijk ook al de geelgors, de groenling en de winterkoning gehoord.

Een koe stond bijna onzichtbaar tussen de hoge distels de frisse blaadjes van de haagwinde te eten en twee reeën sprongen door het graan. Dat graan werd trouwens al druk geoogst en dat is vroeg voor de tijd van het jaar. Het deed aardig wat stof opwaaien en in Blijham brandde zelfs een heel graanveld af, inclusief een tractor. We zagen de zwarte pluimen aan de horizon.

We parkeerden de auto op de schaduwrijke parkeerplaats van de burcht in Wedde en liepen langs het Veelerdiepje naar Veele, vervolgens naar Vlagtwedde en langs de Ruiten Aa naar Smeerling waar we koffie dronken. Voor het eerst ontdekten we dat er energiekunst (www.energiekunst.nl) in de achtertuin stond. Een libel van zonnepanelen en op de voorgrond een kievit. Via Ter Wupping, Wessinghuizen en de Giezelberg kuierden we langs de Westerwoldse Aa terug naar Wedde.

Het was prima weer, vooral omdat er een heerlijke oostenwind stond, die ons aardig koel hield en al dat water van die Aa’s wekte de illusie van verfrissing. Ik doopte een handdoek in het water en drapeerde hem in mijn nek. Lekker! Het viel ons reuze mee met die tropische temperaturen.

De veurloper en Margreet deden nog een extra lusje in hoog tempo, maar Wijnand en ik geloofden het wel en gingen op het terras koude cola drinken. Na een halfuur voegden de uitslovers zich met een toch wel bezweet en rood hoofd bij ons en vulden het vochtverlies aan met een koel biertje.

We stonden nog even stil bij de restanten van de suikeresdoorn op het pleintje tegenover de kroeg. Deze bijzondere boom is na 150 jaar omgevallen, hij was al een paar jaar ziek. Uit respect laten ze de stam liggen. Een mooi monument.

Mariette

PS:
Ik weet niet hoe warm Sander het gehad heeft in Spanje, maar hij ziet er in ieder geval Pico(s)bello uit in zijn nieuwe broek!