De Boetenbaintjes
Het is zaterdag 26 april 2025, het land viert Koningsdag, in Rome wordt de paus begraven en de uitgestelde nummer 2 van de top 3 lustrumwandelingen onder leiding van Peter in Westerwolde staat op het programma. In een plotseling opkomende dichte mist rijden we naar Groningen. Bij het station staan 15 BB-tjes en 3 auto’s. Dat past net.
Achter in onze auto zegt Frieda tegen Evrim, “ha, ben je ook weer van de partij”. “Hé, van welke partij?”. Frieda legt uit wat het betekent. Als we naar huis rijden neemt Evrim afscheid met de woorden: volgende keer ben ik weer van de partij. Ze leert snel.
Onderweg trekt de mist snel op door de zon. Witte nevels stijgen op en dansen boven de velden. Het lijken wel witte wieven. Of zou het de witte rook van het Vaticaan zijn? Nee, zo snel hebben we geen nieuwe paus. Dus laten we het houden op een prachtig natuurverschijnsel. In Vlagtwedde staan Manon, Margreet D en Jaqueline, die na jaren weer mee gaat lopen. In totaal 18 dus, een jubileumwandelingwaardig aantal.
Na 5 minuten komen we terecht in de buurtvrijmarkt, waar de meest mooie rotzooi uitgestald is. Gelukkig hebben we een excuus om niks te kopen: ‘te lastig om een hele dag mee te sjouwen’. En dan zijn we in de natuur, de zon schijnt volop en het voorjaar is op zijn hoogtepunt. Geel van de paardenbloemen en het koolzaad, wit van de bijna uitgebloeide anemoontjes en de volop bloeiende Grote muur. De meidoorn geurt en de eerste koekoek laat zich horen. Wat een feest. En kleine domper op de vreugde is dat we niet naar Moeniks gaan. Dit wordt grotendeels goed gemaakt door het slingerpaadje, gevold door het sprookjesachtige en transparante Metbroekbos op weg naar Smeerling. Met als toppunt de grote roodoranje tulpen, die aan weerszijden in de berm volop staan te pronken. Een cadeautje van de Rotary, begrijpen we. De oranjebrigade komt in colonne onze bestellingen brengen. De appeltaart is helaas op, maar er is wel appelcake en poffert.
Op naar de tweede helft langs het RuitenAkanaal richting Terwupping. Over de nog kale akkertjes en langs een weiland vol met Pinksterbloemen naar de Engelskenbrug en de Westerwoldse A. Er kwamen 2 paarden langs en Sander, die moe was, verzuchtte, ‘ik wou dat ik 4 benen had en een paard was’. Dat leek ons technisch een hele operatie en we stelden voor dat hij een paard kocht. Maar op zijn beide benen haalde hij de eindstreep, evenals Jaqueline. Elly was halverwege afgehaakt wegens een onwillige heup. Gelukkig had Jaqueline ruimte genoeg en wilde autolozen wel afzetten bij de bus in Westlaren. Peter moest lang wachten op zijn biertje, maar het was wel een pauselijk drankje, genaamd Pater Linus. We zetten hem uitgebreid in het zonnetje. Het was een fantastische dag, en we hebben voor geen seconde het vieren van Koningsdag of de uitvaart van de paus gemist. Onze passagiers waren zo lief om in Zuidbroek op de trein te stappen. Het ontlokte Frieda wel de uitspraak dat ze niet wist of ze de volgende keer weer op deze wandeling zou stemmen. De wandeling was prachtig, maar het vervoer was krap. Ze gaf er een vette knipoog en een stralende lach bij.
Mariette
.