Het is altijd weer een komisch schouwspel ‘s morgens tegen half tien op Station Groningen. Op het ene moment staat er nog helemaal niemand en een paar minuten later komen van alle kanten Boetenbaintjes aangelopen of met de auto aangereden. Gisteren was het niet anders. En het waren er veel, zodat ik in no time de tel kwijt was, maar volgens mij waren het er 20. Henk en Josephine meegerekend die in Borger kwamen aangewandeld. Er was een nieuwe meneer, Henny was weer in het land na twee verwegvakanties, en ook Winy was na een lange tijd weer eens van de party. En… Mariette die na haar gebroken heup weer in staat was de helft van de wandeling mee te lopen. Goed, hoor!

Met vier auto’s vertrokken we richting Borger. We liepen eerst Borger door en kwamen toen midden in de natuur terecht met een mooie vaart en vroeg-voorjaarse geuren en kleuren. “Hè, hè, eindelijk in de natuur”, verzuchtte Jo, alsof Borger een wereldstad is waar we eerst uren doorheen hadden moeten lopen. We liepen door plaatsjes als Bronneger, langs mooie veldjes en slootjes richting Gasselte. Het was de zaterdag na de gemeenteraadsverkiezingen en Geert Wilders met zijn idiote uitspraken. Ik had verwacht dat dat de gesprekken wel zou overheersen. Maar in de groepjes waar ik liep kwamen die onderwerpen maar zijdelings aan de orde. Nu is het heel goed mogelijk dat het meer in de achterhoede wel het geval was: met 20 mensen kun je onmogelijk me iedereen praten tijdens de wandeling. Om mij heen ging het voornamelijk over vakanties die we achter de rug dan wel voor de boeg hadden. En over cultuur natuurlijk: boeken, films, theatervoorstellingen. En ja, toch ook over blessures en andere lichamelijke ongemakken.

Iedereen en alles liep deze dag voorspoedig. Ik beklaagde me daar over: een stukjesschrijfster moet wel wat te schrijven hebben! Josephine had geen medelijden: “Ik ga toch echt niet voor jou in een plas liggen”. Jammer, nou. Wel hadden we het druk met het weer. Het was eigenlijk te warm voor de regenkleding of donsjasjes, vooral uit de wind en in het bos. Maar zo gauw we wat uittrokken sloeg Peter een bocht om en kwamen we weer in een winderig veld. Aan dus maar weer, de jasjes. Net zo ging het met de regenkleding. Af en toe spetterde of hagelde het wat: poncho’s aan of parapluutjes omhoog. Maar na 5 minuten was het weer droog. Uit en neer dus maar weer.

In Gasselte was de koffiestop. Veel mensen gingen zich te buiten aan appeltaart (die niet in de appeltaarten top 10 kwam hoorde ik om me heen), en aan enorme slagroomsoezen met chocola en advocaat of Drentse wafels. Ik vermoed dat er heel wat boterhammen onaangeroerd in de rugzak zijn gebleven. We namen afscheid van Mariette, die met de bus terugging naar Borger en daar in het café op ons zou wachten en liepen door mooie bossen en een aantal hunebedden terug naar ons beginpunt.

Een aantal keren moesten we onder de weg door en moest Peter even zoeken waar dat het beste kon. Ik weet niet helemaal zeker of deze onderdoorgangetjes waren wat Peter van te voren gepland had. Ook vraag ik me af of het laatste stuk: zo’n 3 kilometer langs de weg van Buinen naar Borger, wel helemaal de bedoeling was. Maar Peter, ervaren veurloper, heeft mij, groentje op dat gebied, geleerd om nooit te laten merken dat je niet helemaal zeker weet of we goed zitten, laat staan als je zeker weet dat we fout lopen. Ook weet ik niet hoeveel kilometer we hebben gelopen. Het voelde meer dan 24 kilometer volgens Margot. Maar de wind op het laatste stuk was daar waarschijnlijk mede schuldig aan.

Helaas moesten Margot en ik (en daardoor ook Hella, die met me meereed) gelijk na de wandeling terug naar huis omdat we ’s avonds naar de schouwburg moesten. Douchen, eten en optutten dus. We misten daardoor de nazit, heel ongezellig toch wel. Maar geluk bij een ongeluk: in de schouwburg bleken we achter Janny en Wim te zitten. Uiteraard gingen we na de voorstelling nog even met z’n vieren naar het café, waar we niet alleen de prachtige dansvoorstelling evalueerden, maar we ook uitgebreid de gemeenteraadsverkiezingen en Geert Wilders hebben besproken. En natuurlijk brachten we Janny en Wim verslag uit van de wandeling van die dag. Zo hadden we toch een heel gezellige nazit.

Marja