Je kent ze wel die huizen die een naam hebben die een combinatie is van de voornamen van de bewoners. De Boetenbaintjes hebben nu een 2de vrouwelijk veurlopersduo, na Marthanne of Annemart. Ik vind Maralda wel mooi, omdat ik dat associeer met Esmaralda (kostbare groene smaragd). Aldamar heeft ook al wel wat. Mijn jongste zusje had toen ze 14 was een Italiaans vriendje op afstand, die Aldemaro heette en ze heeft haar eerste paard toen ook zo genoemd.

Maar goed dit 2de duo had een rondje Norg op het programma staan. Ze wisten al maanden dat ze die wandeling op 11 januari 2014 gingen leiden. Maar plotseling bleken ze nog maar een week voorbereidingstijd te hebben. Zo gaat dat met pensionada’s. Snel afgereisd naar Norg dus. Toen bleken de Tempelstukken helemaal overhoop te liggen; herinrichting van het landschap. Ze konden er met geen mogelijkheid langs, omheen of doorheen. Volgens Marja zaten ze tot hun oren in de modder. Dat lijkt met stug, tenzij ze zichzelf aan de haren uit het moeras getrokken hebben, zoals de baron van Münchhausen deed. Er moest dus een andere route bedacht worden en voor de 2de keer afgereisd naar Norg. Het lukte om met een aantal lusjes een mooie tocht van 23 kilometer te maken.

Maar dan komt het ware werk. De BB-tjes waren massaal uitgelopen om deze maidenloop mee te maken. En dan heb je plotseling 16 BB-tjes in je nek hijgen. Daar wordt je nerveus van. Maar de dames sloegen zich er dapper doorheen. Ze waren het niet altijd met elkaar eens. De een vond dat het geen pauze was, de ander vond van wel, want er moest gebeld en geplast worden. De een dacht de ze fout gelopen was en keerde om, de ander aarzelde, maar keerde ook om. Toen bleek de andere route op hetzelfde punt uit te komen, maar misschien hadden we wel de juiste weg genomen?

We bereikten in ieder geval theehuis de Bosrand, die we bijna geheel vulden. De koffie was goed en de regen kletterde op het dak. Ja, dat weer viel een beetje tegen, het was langer nat dan verwacht. Maar volgens de mevrouw van het theehuis was het om 3 uur droog. Het was half 2, dus hadden we nog wel even te gaan. En bovendien gingen we over het kale en onbeschutte Noordsche veld (wij noemden dat vroeger de negen bergjes). Weer discussie tussen de dames: wel of niet over het veld, want je kunt er ook onderlangs, dat scheelt een paar kilometer nattigheid. Het besluit was om er toch om- en overheen te gaan. Gelukkig maar, want het is daar prachtig en rooie Thea ontdekte een klapekster. We kregen nog een hagelbuitje over ons heen, maar op de es rond Norg werd het blauwer en ging de zon zelfs schijnen.

De nazit was in Hotel Karsten in extreem grote rieten stoelen, die toch wel lekker zaten. Marja hing onderuitgezakt aan de warme chocola. Alda had ik niet beeld. We proosten en bedankten het duo uitbundig; het was een prachtige tocht. Onze hoek sprak over winterkamperen en wat we aten en dronken. Het leek ons een goed plan om Jan R. een grote pan erwtensoep mee te laten nemen. Zoals bekend mag Thea zich niet met de bittertjes bemoeien, maar misschien mag ze wel voor de omelet zorgen.

Ook het jubileumjaar was gespreksonderwerp. De commissieleden dachten allemaal verschillend over geheimhouding. Marja zweeg als het graf, Annemiek vertelde wat er op het programma zou kunnen staan, want niets leek zeker. Margreet S. (geen lid van de commissie) wist zeker dat er in het weekend van 21 juni gekampeerd ging worden, het stond al weken in haar agenda. Wie had er gelekt? Janny? "Nee, zei Janny, want ik vergeet dat meteen weer, ik schrijf het op". Een geheugen als een lekke zeef dus. Laura R. was het dan waarschijnlijk geweest. Wat mij duidelijk werd dat juni weleens een drukke BB-maand kan worden: Duitsland, kamperen op een eiland, feest, bootje varen en picknick. Of een combinatie. We wachten af.

Op weg naar de auto’s kwamen we langs mijn geboortehuis, waar ik de eerste 19 jaar van mijn leven heb gewoond, mooi huis met mooie tuin. In de voormalige achtertuin bouwden mijn ouders en bungalow voor na de pensionering. Ook de parkeerplaats bij het zwembad riep mooie herinneringen op. Vroeger was dat een geweldig natuurbad met een groot ‘strand’ en donker water, waar je heel goed tikkertje onder water kon doen. Ik was er iedere dag, zo gauw het in april/mei open ging, ook als was de watertemperatuur 12 graden! Nu is het geloof ik een tropisch bad. Jammer, maar zo gaat dat.

Mariette