Wat een zonnig en zacht weekend! En dat al zo vroeg in februari. Hoewel het niet zo warm was als 02-02-02, toen wij ons winterkampeerweekend hadden.  Oh ja en Willem Alexander trouwde op die dag met Maxima. Toen was het wel 17 graden, en nu 10 of 11. Maar een verademing na al die regen en wind. En dus kwamen de Boetenbaintjes uit alle hoeken en gaten te voorschijn voor een korte (20 km) wandeling dichtbij huis. Jo en Iet hadden een mooi rondje Roden uitgestippeld. Langs allerlei watertjes en diepjes, waar het nog een beetje soppen en glibberen was. Over de es en de Zuursche duinen en in de bossen van Mensinge. Met een koffiestop waar je voor € 1,80 een cappuccino + cake had en je gratis op een picknickbank in de zon kon zitten.

Het werd steeds warmer, zelfs zo warm dat een enkeling in T-shirt met korte mouwen liep, maar iedereen z'n fleece of jas om het middel knoopte, want de rugzak was niet berekend op zoveel vulling. We eindigden mooi op tijd op een terras in Roden: dat was gelijk helemaal bezet. Thuis gekomen keken we een beetje vervreemd naar het wereldkampioenschap schaatsen. Maar goed van 5 kilometer schaatsen word je warmer dan van 20 kilometer wandelen. Irene Wüst stelde een beetje teleur, maar dat is dan leuk voor Paulien van Deutekom, en Sven Kramer is een klasse apart.

De volgende dag alweer zo'n geweldige dag. De kippen genieten ook en ik geniet van de kippen. Ik heb ze hele winter bijna niet gezien, want ze waren niet naar buiten te branden. Tenminste de dames niet, die zaten lekker dicht op elkaar op het dressoir in hun binnenhok. Heer Haan ging elke dag stoer naar buiten, weer of geen weer. Daar ging hij op tafel staan te kukelekuen zodat heel Muntendam weet dat ie er is. Maar nu wandelen ze met zijn vijven weer over het gras, scharrelen onder de rododendrons en zonnebaden op het terras. Het is wel grappig om te zien dat ze in de donkere tijden in het hok wel meer een band gekregen hebben. Liepen ze voor die tijd nog als los zand en kippen zonder kop rond, nu vormen ze echt een gezinnetje, blijven dicht bij elkaar en maken geluidjes naar elkaar. Behalve 1 eigenwijze kip, die wil graag op haarzelf zijn en onttrekt zich geregeld aan de groep. En we hebben ook weer eigen eieren. 1 of 2 per dag, niet al te veel, maar de dames komen op leeftijd. Het wordt tijd voor verse kippen.

Peter en ik werken ondertussen in de tuin: wilgen snoeien, boompjes omzagen, bramen kortwieken en weer van allerlei rotzooi (hout en stenen) uit de grond verwijderen. Maar dat laatste mag de pret niet drukken: we zijn weer de hele dag buiten. Om half 4 is het mooi geweest, zetten we bank in de zon, zetten de radio op schaatsen, lezen de zaterdagse krant en zeggen om de haverklap "oh, wat is dit heerlijk!" En dan bijna het aller-fijnste van een hele dag zon: de was binnenhalen  die eindelijk weer buiten kon drogen! Want er gaat niets boven zongedroogde onderbroeken en lakens.

Mariette