Het was een mooie, wat licht mistige zaterdag op 13 november. Perfect weer voor een wandeling. We vetrokken dit keer met de Qliner, niet verkeerd. De tweede halte was een kwartier lopen vanaf mijn huis.

Aangekomen in Gieten zag ik aantal voor mij nieuwe gezichten, leuk dat onze wandelgroep toch telkens weer nieuwe mensen aantrekt. Onze wandeling begon in het Zwanemeerbos bij Gieten, maar werd al gauw om­gedoopt tot kabouterbos vanwege de vele kabouters die op de palen waren geschilderd. De 26 grafheuvels die in dit eiken­hak­hout­bos liggen heb ik overigens niet gezien.

Nadat we door dit bos waren gewandeld, kwamen we aan in het water­win­gebied Breevenen. Wandelend door de groene velden zagen we de waterputten al liggen. Ook waren er vier zwart geschilderde palen in een vorm van een vierkant, ik vroeg me af wat dat waren. Een kudde scharrel­varkens lag heerlijk te wroeten in de modder.

We zetten koers richting Spijkerboor. Janny lastte een korte pauze in om de wandelaars te hergroeperen, wat de belangstelling trok van een kudde stieren. Die zaten zich te verdringen om ons te bekijken. Gelukkig bleven ze achter het prikkeldraad.

We vervolgden de weg en kwamen algauw in het prachtige Hunzedal met zijn prachtige vergezichten. Het weer was wat grijsachtig waardoor het landschap een wat heiïg, mistig karakter kreeg, fantastisch.

We liepen langs de mooie loop van de Hunze. Janny koos niet altijd de gebaande paden maar stuurde ons af en toe de rimboe in. Over bruggen en al dan niet gebaande paden kwamen we uiteindelijk aan op een picknickplaats met wel drie picknicktafels. Wat een luxe, iedereen kon een plekje krijgen. Nadat we genoeg gegeten en gedronken hadden werd de tocht vervolgd, hier en daar staken we een bruggetje over.

Aangekomen in Spijkerboor in café ‘t Keerpunt volgde de ultieme test: had iedereen een geldige QR-code? Gelukkig was dit het geval, zodat we gezellig met zijn allen aan de koffie, thee en de appelstrudel zaten.

Na dit cafébezoek volgde het slotstuk van de wandeling, een gang door een prachtig natuurreservaat. Misschien was dit wel het mooiste stuk van de wandeling. Hier kronkelde de Hunze als een echte rivier door het landschap. We liepen over een dijkje en later door het zompige veen en kwamen uiteindelijk weer bij de uitgang.

Daarna was het nog een laatste stukje op weg naar Annen langs gewone, rechte wegen. Onderweg kwamen we langs een veld met gele planten en discussieerden of hier nou koolzaad of mosterdplanten groeiden. Nader telefonisch onderzoek leerde dat het de gele mosterdplant was.

De wandeling eindigde in een gezellig café in Annen waar we van een welverdiend drankje genoten. De busreizigers wandelden in het donker naar de bushalte en de Qliner bracht ons weer veilig thuis. Janny bedankt voor deze mooie wandeling!

Sander