Met drie volle auto's en 12 BBtjes vertrokken we naar Sellingen waar Peter en Mariette (die wel eens een vrije zondag wilde en het schrijven van een stukje aan mij overliet) al stonden te wachten.

Onderweg in de auto kregen we te maken met een flinke regenbui die velen van ons in totale verwarring bracht. "Dat kan niet! De buienradar geeft aan dat we pas na drie uur regen krijgen". Maar de bui hield net zo snel op als hij begonnen was waarop ook de gemoederen weer bedaarden.

Bij het startpunt kon de wandeling nog geen aanvang nemen want Iet en haar medepassagiers waren nog niet gearriveerd. Vreemd, we waren toch allemaal tegelijk weggegaan. Na 10 minuten kwamen ze aangereden. Van de verkeerde kant. Ze hadden ondanks - of misschien wel dankzij - twee navigatiesystemen een afslag gemist.

Voor Gerard ons tot de orde riep werd er eerst uitvoerig informatie uitgewisseld over de kleren die aan en mee waren. De buienradar bleek grote invloed te hebben gehad op de kledingkeuze. Veel regenkleding, dikke truien voor de temperatuurval na de regen, dikke winterbroeken. Maar ook twee brokjes en twee korte broeken. En hoewel lang niet iedereen de buienradar had geraadpleegd wisten degenen die dat wel hadden gedaan het zeker: in de loop van de middag zouden er fikse buien vallen.

We vertrokken met weliswaar ietwat broeierig maar heerlijk wandelweer. Gerard houdt van lekker doorstappen en schakelde al snel naar een hoge versnelling. De wandeling was prachtig en gevarieerd: fris groene bossen wisselden mooie kleurige weidevelden met boterbloemen, margrieten, zuring en blauw ereprijs af. En veel vennetjes en slootjes met volop bloeiende gele lissen.

De koffiestop was bij Gasterij de Noordmee, waar we hartelijk verwelkomd werden. De super enthousiaste uitbaatster deelde ons mee welke soorten taart er in de aanbieding waren maar voegde er gelijk aan toe dat er nog maar drie stukken monchou taart waren. Er bleken er al twee te zijn gereserveerd. Giechelend bekenden Annemiek en Willemien schuld. Julia wilde graag een wit biertje maar kreeg nul op het rekest: geen alcoholvergunning. Ook de Margreet D. viste achter het net: geen cola.

De buienradar werd weer geconsulteerd en die gaf nog steeds aan: rond 15.00 regen. Tegen twee uur begonnen we aan de tweede lus van zo'n 13 tot 14 km. Af en toe keken we eens om hoog; zagen we al een bui aankomen? Maar nee, nog geen drupje te bekennen. We kwamen langs een zandafgraving met een soort strandje. Het vakantiegevoel sloeg toe en we hadden al een korte pauze in gedachten. Frieda en Iet hadden zich zelfs al lekker in het warme zand gevleid. Alleen... waar was onze voorloper? Die bleek al doorgelopen te zijn zodat we ons noodgedwongen maar overeind hesen.

Met de stal bijna in zicht had Gerard nog een mooi lusje voor ons in petto. We waren moe en hadden het warm dus er kwam wat voorzichtig gemor maar de voorloper bepaalt en we moesten natuurlijk wel de beloofde 25 km halen. Gelukkig maar, want het was nog een fraaie lus.
Toen we dan toch bezweet en moe maar voldaan weer bij de Noordmee aankwamen wachtte ons een verrassing: de superenthousiaste uitbaatster en haar vriend hadden speciaal voor ons en op verzoek van Sietske alcoholvrij bier en alcolvrije wijn (want nog steeds geen alcolholvergunning) ingeslagen. Wat een service! Mariette had onderweg een mooie bos fluitekruid en zuring voor hen geplukt.

En had de buienradar ons nog iets te melden? Ja hoor: Er zou die dag geen regen vallen in Sellingen. We lappen die hele buienradar in het vervolg aan onze wandelschoenen. We vernamen dat er ook code geel was afgegeven, maar, zo gaf de vriend van de leuke gastvrouw ons te kennen: "Dat heeft niets met regen te maken. Code geel betekent Zon en Bier".

Met deze nieuwe wijsheid bedankten we Gerard voor de fijne wandeling.

Marja